رویکردی نوین به بازآفرینی شهر خلاق

تحول بازآفرینی شهری، داستان تعامل و گاه تضاد اولویت های اقتصادی و فرهنگی بوده و این موضوع در بستر
تغییر پارادایم ها و الگوهای حاکم بر نظام های سیاسی-اقتصادی و تحولات اجتماعی رخ داده است. نقش فرهنگ در
بازآفرینی شهری نسبت به دیگر عوامل تغییر معناداری داشته است؛ چنانچه در دهۀ های اخیر تأکیدات فرهنگی
اصلی ترین رویکرد در بازآفرینی شهری شده است. در این میان نظریه شهر خلاق که در چارچوب تحولات اجتماعی-
اقتصادی عصر حاضر جهانی شدن را در محتوای اصلی خود دارا است، از سویی توجه ویژه به سرمایه های انسانی و
اجتماعی دارد و از سوی دیگر در قالب پرداختن به ویژگی های مکانی، هدف ایجاد رقابت اقتصادی، انسجام اجتماعی
و تنوع فرهنگی در دستیابی به تصویری یکتا از شهر را دنبال می کند. لذا پرداختن به ظرفیت های این نظریه در
عرصه بازآفرینی می تواند چشم اندازهای جدیدی را پیش روی سیاستگذاران این عرصه در کشورمان قرار دهد.
پژوهش حاضر به دنبال تدقیق ادبیات شهر خ الق و تبیین جایگاه آن در بازآفرینی فرهنگ مبنا است. بدین منظور
با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی نظریه شهر خ الق و راهبرد های برآمده از آن را مورد بررسی قرار داده است.
یافته های پژوهش بیانگر آن است که توجه به دو عامل اصلیِ فرهنگ و اقتصاد )رقابت( در بستر ویژگی های مکانی،
ارتباط عمیقی بین نظریه شهر خ الق و بازآفرینی شهری پدید آورده است. این تحقیق سازوکار چنین ارتباطی را در
قالب یک مدل مفهومی ارائه نموده است؛ این مدل مفهومی می تواند راهبردهایی برای عملیاتی نمودن نظریه
شهر خ الق به عنوان رویکرد مداخله در بافت های هدف برنامه های بهسازی و نوسازی شهری ارائه دهد