گزارش کاراموزی تکنولوژی شرکت صنعتی ایران خودرو

گزارش کاراموزي تکنولوژي شرکت صنعتي ايران خودرو در 56 صفحه ورد قابل ويرايش


تاريخچه تأسيس ايران خودرو:

شركت سهامي عام كارخانجات صنعتي ايران خودرو با هدف انجام امور توليدي و صنعتي براي تأسيس كارخانجات اتوبوس سازي و ساخت قطعات و لوازم مختلف اتومبيل و توليد محصولاتي از اين قبيل در تاريخ 27 مردادماه 1341 با سرمايه اوليه يك صد ميليون ريال و تعداد يك هزار سهم، يك هزار ريالي به ثبت رسيد واز مهرماه 1342 عملاً فعاليت خود را با توليد اتوبوس آغاز كرد.

ايران خودرو از اولين شركتهايي بود كه قانون گسترش مالكيت واحدهاي توليدي را به نحو كامل اجرا كرد و 49 درصد سهام آن به كاركنان و مردم واگذار گرديد. اين شركت با مجوز صادره از سوي هيئت عامل سازمان گسترش ونوسازي صنايع ايران درتاريخ 27/2/1362 به نام شركت ايران خودرو « سهامي عام» تغيير يافت و اولين شركت خودروسازي بود كه

توانست خود را با بازار بورس تطبيق دهد.

ساخت سواري:

بر اساس پروانه مورخ 25 اسفند ماه 1344 وزارت اقتصاد ( صنايع و معادن) به كارخانجات صنعتي ايران ناسيونال ( ايران خودرو فعلي) اجازه داده شد درمورد ساخت اتومبيل پيكان اقدام مي كند اجازه تأسيس كارخانجات ساخت انواع اتومبيل سواري از نوع چهار سيلندر درتاريخ 20/6/1345 به اين شركت داده شد.

شركت فوق سپس بر اساس قراردادي با كارخانه « روتس» انگلستان وابسته به گروه كرايسلر موفق به دريافت مجوز مونتاژ نوعي اتومبيل « هيلمن هانتر» و ساخت آن در ايران به نام پيكان شد. در سال 1346 تأسيسات اتومبيل سازي پيكان با ظرفيت اوليه سالانه توليد 6 هزار دستگاه در سالن توليد پيكان استقرار يافت و پس از افتتاح اين سالن در تاريخ 23/2/1346 اولين اتومبيل هاي سواري با امتياز ساخت گروه سواري روتس سابق( كرايسلر بريتانياي فعلي) به توليد رسيد.

اولين اتومبيلي كه در سال 1346 ساخته شد پيكان بود كه در دو مدل دولوكس و كارلوكس به بازار عرضه مي شد در اين سال وانت پيكان و تاكسي پيكان هم به آن اضافه شد و در سال 1347 و 1348 علاوه بر اين سه نوع پيكان كار هم به بازار عرضه شد و پيكان اتوماتيك نيز در سال 1349 به توليدات افزوده شد. در سال 1350 و 1351 شش مدل پيكان توليد مي شد: دولوكس، وانت، كار، جوانان، تاكسي و اتوماتيك.

خط توليد پيكان 1800 درتاريخ 12/9/1369 توسط رياست جمهوري كشورمان افتتاح شد با توجه به قدمت طراحي بدنه پيكان و خارج از رده بودن تكنولوژي ساخت آن و نياز شديد به سرمايه گذاري مجدد براي قالب هاي بدنه و تجهيزات مورد نياز ايران خودرو تصميم گرفت و از سال 1368 پژو 405 را در مدل هاي GL و GLX توليد كند.

در ادامه مطالعات و اقدامات لازم براي توسعه ساخت داخل، ايران خودرو اقدام به خريد بخشي از ماشين آلات توليدي شركت تالبوت كرد تا پس از بازسازي و راه اندازي، از آنها براي آموزش تكنولوژي نيروي انساني، ارتقاء و تحقيق تكنولوژي خودرو سازي و فعاليت فني مهندسي مربوطه دركارخانجات ايراني، توليد قطعات يدكي قواي محركه پيكانهاي موجود و توليد قطعات يدكي خودروهاي آتي استفاد كند.
ساخت ميني بوس

در سال 1344 ساخت و توليد ميني بوس مدل 319 و كومر در مجتمع شمالي شركت آغاز شد يا به بازار آمدن مدل ميني بوس 309 مرسدس بنز دراروپا، در سال 1347 ايران ناسيونال ( ايران خودرو فعلي) توليد مدل قديمي ميني بوس را تعطيل و مدل 309 جديد را به بازار عرضه كرد.

در سال 1345 خطوط توليد سالن فوق به مدل 309 شاسي بلند 17 نفره تغيير يافت و كماكان تا سال 1356 روزانه در دو شيفت كاري به توليد ادامه داد. پس از انجام تعميرات و بازسازي خطوط در سال 1365 طراحي و ساخت مدل جديد ميني بوس 508 با ظرفيت 21 نفر درمدل هاي سقف بلند و معمولي در دستور كار قرار گرفت و خط جديد تعويض اطاق ميني بوس راه اندازي شد. محصول جديد اين كارخانه به نام ميني بوس 309 سقف بلند تحت عنوان « سينما سيار» طراحي و در تاريخ 30/6/1369 اولين نمونه آن توليد شد.
ساخت اتوبوس

توليد اتوبوس در اين كارخانه، از سال 1342 با ساخت اتوبوس مدل بنز( او. پي) تحت ليسانس مرسدس بنز ظرفيت توليد به 6 دستگاه در روز افزايش يافت. به منظور نوسازي كارخانه اتوبوس سازي و بهره گيري از تكنولوژي پيشرفته و براي افزايش كيفيت و تعداد اتوبوس با استانداردهاي جديد از سال 1361 پروژه افزايش توليد اتوبوس زير نظر سازمان مهندسي ايران خودرو و در سالني به مساحت 48000 مترمربع آغاز و سپس كار با نظارت سازمان گسترش و نوسازي صنايع ايران ادامه يافت و در اواسط سال 1365 اجراي طرح با مديريت جديد دوباره زير نظر ايران خودرو قرار گرفت و در فروردين ماه سال 1367 سالن جديد پروژه افزايش توليد اتوبوس افتتاح و توليد خود را آغاز نمود. هدف اين پروژه افزايش توليد اتوبوس روزانه 8 دستگاه در انواع شهري، بين شهري و دولوكس و همچنين تعداد چهار دستگاه شاسي مجهز به نيروي محركه به منظور واگذاري به واحدهاي مستقل اطاق سازي بوده است.
كارخانه موتور سازي

كارخانه موتور سازي شركت ايران خودرو با هدف ساخت بدنه موتور و ساير قطعات چدني و مونتاژ موتور ونيم موتور 1600 و 1725 دو كاربوراتور با مساحت 25917 متر مربع در دو قسمت ماشين شاپ و مونتاژ موتور در سال 1350 تأسيس شد توليد قطعات ششگانه موتور 1600( سيلندر، سر سيلندر، اگزوز، فلايويل، كفي ياتاقان، دنده ميل سوپاپ) در كارخانه ريخته گري و تراشكاري، اين قطعات و مونتاژ آنها به همراه ساير قطعات دركارخانه ماشين شاپ در مهرماه سال 1353 افتتاح و بعد از پيروزي انقلاب اسلامي( از سال 1358 تا 1363) با وضعيت مشابه توليد ادامه داشت واز سال ( 1364 تا 1367)عمده فعاليت ها را توليد قطعات دفاعي تشكيل مي داد. در اوايل سال 1370، برنامه چهار ساله مجتمع موتور سازي در زمينه ساخت موتور پيكان 1600 به تصويب رسيد و زمينه هاي اجرايي آن فراهم شد.
كارخانه لوازم تكميلي و تزئيني

اين كارخانه با نام كارخانه صندلي سازي در سال 1342 شروع به فعاليت كرد اين كارخانه از تاريخ 19/10/1368 به كارخانه توليد لوازم تكميلي و تزئيني تغيير نام داد و در حال حاضر تحت همين عنوان مشغول به فعاليت است. مراحل اين كارخانه عبارتند از اسكلت سازي، رنگ، تودوزي، رويه و مونتاژ رويه با اسكلت صندلي لازم به ذكر است كليه قطعات تزئيني داخل اتوبوس، ميني بوس، سواري و وانت نيز دراين كارخانه ساخته و همچنين روزانه 140‌دستگاه‌جلو‌داشبورد‌سواري و وانت در اين كارخانه توليد مي‌شود.





ـ نصب كاسه نمد ميل لنگ: بعد ازتست سفتي موتور، كاسه نمد ميل لنگ را در محل خود نصب مي كنند كاسه نمد از خروج روغن داخل سيلندر جلوگيري مي كند و حركات دوراني را آب بندي مي كند لازم به ذكر است كه كاسه نمد را در سمت جلوي موتور پژو و در قسمتي كه فلايويل قرار گيرد نصب مي كنند.

ـ نصب پولكي: پولكي روي بدنه سيلندر قرار مي گيرد. اين قطعه هنگامي كه فشار داخل سيلندر بالا مي رود از محل خود خارج شده و از صدمه ديدن موتور جلوگيري مي كند.

ـ نصب پين فلايويل و پين دينام: پين فلايويل و دينام قطعات كوچكي هستند كه در محل مربوط به نصب فلايويل و دينام قرار مي گيرند براي هدايت آنها به منظور بستن پيچهايشان.

ـ نصب لوله خروج بخار روغن: اين لوله در قسمت پايين سيلندر قرار مي گيرد و بخار روغن ايجاد شده در بالاي فضاي كارتل را به قسمت بالاي سيلندر انتقال مي دهد تا مجدداً مورد استفاده قرار گيرد.

ـ نصب پمپ روغن: پمپ روغن يا اويل پمپ روغن موجود دركارتل را به داخل موتور مي فرستد و نيروي لازم جهت اين كار را زا ميل لنگ بدست مي آورد. مجموعه اويل پمپ را از پمپ، زنجير، چرخ دنده و قاب چرخ دنده تشكيل شده است و بعد از نصب اويل پمپ قاب زنجير بر روي زنجير نصب مي گردد كه از صدمه ديدن زنجير جلوگيري مي كند. پمپ روغن داراي سوپاپ فشار شكن مي باشد و هنگامي كه فشار روغن بيش از حد شود سوپاپ آزاد مي گردد و فشار را كاهش مي دهد.

ـ نصب واتر پمپ: بعد از نصب قاب زنجير واتر پمپ دركنار آن نصب مي گردد كه وظيفه آن انتقال آب به داخل سيلندر است و آب را از رادياتور دريافت مي كند. واتر پمپ نيروي مورد نياز خود را به وسيله تسمه از ميل

لنگ به دست مي آورد.

ـ نصب محفظه بخار: محفظه بخار در ابتداي لوله بخار و در داخل سيلندر نصب مي شود و وظيفه آن جمع آوري بخار روغن در محفظه كارتل است و سپس هدايت آن به داخل لوله بخار روغن براي استفاده مجدد آن.

ـ نصب كارتل: بعد ازانجام كليه مراحل ذكر شده تا به اينجا حال نوبت به نصب كارتل مي رسد. كارتل محفظه اي است براي جمع آوري و نگهداري روغن و منبع تغذيه اويل پمپ است براي نصب آن ابتدا چسبي مخصوص دور كارتل كشيده مي شود سپس روي سيلندر قرار مي گيرد و به وسيله تعداد زيادي پيچ محكم مي شود همچنين كارتل داراي پيچ تخليه مي باشد كه ر زمان تعويض روغن مورد استفاده قرارمي گيرد.

ـ نصب سنسور ضربه: (Nocked sensor) اين سنسور روي بدنه سيلندر موتورهاي L3 نصب مي شود و حركات و ضربات پيستون را به ECU انتقال مي دهد و در صورت غير عادي بودن حركت پيستونها ECU با دريافت اطلاعات و تجزيه و تحليل آنها باارسال فرمان تصحيح كننده حركات پيستون را منظم مي كند.

ECU‌سيستم‌كنترل‌و‌تنظيم قسمتهاي مختلف موتور است و دريافت و‌ارسال

پيغامهاي خود را به وسيله سنسورهاي موجود در قسمتهاي مختلف موتور انجام مي دهد. ECU وروديها و خروجيهايي به شرح زير دارد:

وروديها: سنسور هواي ورودي، سنسور ضربه، سنسور دما، سنسور گرم كن، پتانسيومتر دريچه گاز.

خروجيها: پاشش سوخت، شمع، انژكتور كوئل دوبل، استپر موتور

ـ نصب فلايويل: فلايويل داراي دو چرخ دنده است و روي ميل لنگ نصب مي شود و به اصطلاح جلوي موتور مي باشد. چرخ دنده اول فلايويل به نام دنده استارت است و در هنگام استارت موتور اين چرخ دنده حركت مي كند و دنده هاي آن ريز است. چرخ دنده دوم دنده هاي درشت دارد كه اين دنده ها با زاويه 6 درجه نسبت به يكديگر قرار گرفته اند و تعداد آنها 60 عدد است ولي 2 تا از اين دنده ها برداشته شده و تعداد آنها را به 58 عدد كاهش داده اين عمل به اين دليل است كه با هر يك بار دور زدن فلايويل و گذشتن قسمتي كه دنده ندارد از جلوي سنسور به ECU پيغام داده مي شود كه ميل لنگ يك دور كامل زده است و با اين پيغام دو كار انجام مي شود:

1ـ تعيين دور موتور

2ـ موقعيت پيستون مشخص مي شود.

ـ نصب ديسك صفحه: ديسك و صفحه روي فلايويل قرار گرفته و محكم مي شود وظيفه آن جداسازي نيروي دوراني ميل لنگ از گيربكس است به اين صورت كه با گرفتن كلاژ به وسيله راننده شفت گيربكس به داخل ديسك و صفحه رفته و صفحه را عقب مي كشد و با جدا شدن صفحه از موتور ارتباط ميل لنگ و گيربكس قطع شده و امكان عوض كردن دنده به وسيله راننده به وجود مي آيد.

ـ نصب سر سيلندر: براي نصب سر سيلندر بايد وضعيت پيستونها مشخص شود به اين صورت كه پيستون 2و3 بالا و پيستون 1و4 پايين قرار گيرد سپس سرسيلندر كه مونتاژ آن ذكر خواهد شد در محل خود روي سيلندر قرار مي گيرد.

ـ فيلرگيري: اين كار براي تنظيم سوپاپ دود و هوا كه روي سيلندر قرار دارند انجام مي شود به اين طريق كه در مرحله مونتاژ سرسيلندر روي سوپاپها و زير استكاني شيم با مبناي 3 قررا مي دهند( ضخامت شيم 3 ميليمتر است) شيمها قطعات دايره اي شكلي هستند براي تنظيم حركت سوپاپها سپس درمرحله فيلرگيري ازتيغه هاي فيلرگيري با شماره هاي 20 براي سوپاپ هوا و 40 براي سوپاپ دود استفاده مي كنند.

روش فيلرگيري: براي فيلرگيري سوپاپ هوا بايد جلوي بادامك رو به سمت اپراتور قرار گيرد و اپراتور تيغه شماره 20 را بين بادامك و استكاني قرار مي دهند و اين تيغه نبايد از فاصله بين آنها رد شود ولي ممكن است چند حالت پيش آيد: ( اندازه هاي فيلرگيري پژو برحسب mm است)

1ـ تيغه شماره 20 رد مي شود سپس تيغه شماره 25 را امتحان مي كنيم اگر از فاصله مذكور رد نشد اصطلاحاً 25 تا اضافه مي كنيم يعني شيمي را انتخاب مي كنيم كه ضخامت آن 025/0 بيشتر از ضخامت شيم مبناي 3 است و به همين ترتيب هرچه تيغه هاي فيلرگيري به سمت عدد بيشتر رود به همان تعداد 25 تا اضافه مي كنيم.

2ـ تيغه شماره 20 رد نمي شود پس به سراغ تيغه شماره 15 مي رويم اگر رد شد مشكلي نيست ولي اگر شماره 15 رد نشد بايد 25 تا كم شود يعني شيمي با ضخامت 025/0 كمتر از شيم مبنا و سپس به تيغه شماره 10 مي رويم و همين اعمال را تكرار مي كنيم و به تعداد مورد نياز شيمها را كاهش ضخامت مي دهيم.

ـ نصب لوله روغن: اين لوله روي ميل سوپاپ نصب مي شود و وظيفه آن رساندن روغن به كپه هاي ميل سوپاپ مي باشد.

ـ نصب چرخ دنده سر ميل سوپاپ: اين چرخ دنده به وسيله تسمه به ميل لنگ متصل مي شود و نيروي لازم را جهت چرخش و به حركت در آوردن سوپاپها را به دست مي آورد. به ازاي دو دور كامل چرخيدن ميل لنگ ميل سوپاپ يك دور مي چرخد.

ـ نصب چرخ دنده ميل لنگ: اين چرخ دنده روي ميل لنگ قرار گرفته و نيروي لازم براي چرخش پمپ آب و ميل سوپاپ را به وسيله تسمه فراهم مي كند.

ـ نصب تسمه تايم: اين تسمه ارتباط بين ميل لنگ، ميل سوپاپ و واتر پمپ را ممكن مي كند البته وظيفه اصلي اين تسمه در تنظيم رابطه بين ميل سوپاپ و ميل لنگ مي باشد و تسمه به وسيله بلبرينگ يا تسمه سفت كن تنظيم مي شود اگر تسمه درست بسته نشود موتور روشن نمي گردد و دليل آن هماهنگ نبودن حركت ميل لنگ حركت سوپاپها واحتراق است.

مونتاژ سر سيلندر موتور پيكان:

ابتدا سر سيلندر در wash machin شسته مي شود.

ـ نصب سوپاپها: بعد از شستن سر سيلندر سوپاپهاي دود و هوا در محل هاي مخصوص خود قرار مي گيرند.

ـ نصب لوله بخاري: لوله بخاري نيز روي سر سيلندر نصب مي شود تا گرماي مورد نياز اتاق ماشين از آن انتقال يابد.

ـ نصب گيت: گيتها از ورود روغن به داخل محفظه احتراق جلوگيري مي كند و روي سر سيلندر قرار مي گيرد.

ـ نصب فنر و پولك: فنر و پولك را روي سيلندر قرار مي دهيم كه بعد ازاتصال به سوپاپ آنرا در جاي خود محكم مي كنند و با حركت سوپاپ به سمت پايين آنرا به سمت بالا بر مي گرداند.

ـ نصب خار: بعد ازنصب خار و پرس كردن فنر سوپاپ در داخل فنر گير مي كند.

ـ نصب ترموستات: ترموستات وظيفه برقراري جريان آب داخل موتور را دارد وهنگامي كه دماي آب داخل سيلندر بالا مي رود ترموستات جريان آب را آزاد مي كند تا آب خنك وارد سيلندر شود و آب گرم به رادياتور برگردد.

ـ نصب فشنگي آب: كه دماي آب را نشان مي دهد.

ـ ارسال سر سيلندر براي مونتاژ روي سيلندر

خودروهاي هيبريدي

خودروهاي هيبريدي (Hybrid Vehicles)

خودروهاي هيبريدي معمولا تلفيقي از موتور احتراق داخلي خودروهاي متداول با باتري و موتور الکتريکي يک خودرو الکتريکي هستند . اين تلفيق انتشارات ( گازهاي خوروجي ) اندک همراه با توان ، برد عملياتي و سوخت مصرفي مناسب خودروهاي معمول ( گازوئسل وبنزين) را عرضه مي کند و اين خودروها هرگز نياز به اتصال به برق ندارند.اين انعطاف پذيري ذاتي خودروهاي هيبريدي آنها را براي ناوگان حمل و نقل ومصرف شخصي مناسب کرده است خودرو هاي هيبريدي مي توانند سرعت و مسافت بيشتري نسبت به انواعي كه موتورهاي درون ساز دارند داشته باشند، با اين حسن بزرگ كه شارژباتري هايش هرگز تمام نمي شود بازدهي اين خودروهابسيار بالا بوده و ميزان توليد آلودگي شان كاهش يافته است. به همين دليل بسياري از كارخانه ها از سال 1999 توليد خودروهاي هيبريدي را به صورت انبوه آغاز كرده اند.

تاريخچه خودروي هيبريدي

يك مهندس آمريكائي به نام H.Piper در 23 نوامبر 1905 يك ماشين هيبريدي ساخت كه قادر بود در طي 10 ثانيه تا 25 مايل شتاب بگيرد. موتور اين خودرو تركيبي از موتور بنزيني و موتور الكتريكي بود كه امروزه به عنوان موتور هيبريدي شناخته مي‌شود. Piper در سه سال و نيم بعد، اختراع خود را ثبت نمود؛ اما پيشرفت سريع موتورهاي احتراق داخلي با قدرت و گشتاور بالا در آن دوره، همچنين قابليت استارت بدون هندل آنها و از همه مهمتر پايين بودن قيمت سوختهاي فسيلي و مطرح نبودن آلودگي محيط زيست، سبب عدم توجه به اين نوع خودروها شد. در پي بحرانهاي نفتي سالهاي 1970 دوباره اين خودروها مورد توجه قرار گرفتند ولي تا سال 1990 که كار اصولي با مشاركت PNGV (Partnership for a New Generation Vehicle) در آمريكا آغاز گرديد، اين خودروها به طور جدي پيگيري نشدند.

امروزه خودروهاي هيبريدي مورد توجه كمپانيهاي بزرگ جهان قرار گرفته اند كه از آن جمله مي‌توان به شركتهايي مانند: تويوتا، هندا، ميتسوبيشي، فورد، فيات، جنرال موتورز، دايملر كرايسلر، نيسان و پژو و ... اشاره نمود. توفيق اين محصولات به حدي چشمگير بوده كه از دسامبر سال 1997 تا ابتداي سال 2000 بيش از چهل هزار محصول پريوس كمپاني تويوتا به فروش رسيده است.

خودروهاي هيبريدي به وسيله دو منبع انرژي – يک واحد تبديل انرژي (همچون يک موتور احتراق يا پيل سوختي) و يک وسيله ذخيره انرژي (هم چون باتري هل يا فرا خازن ها)- توان مي گيرند . واحد تبديل انرژي امکان قدرت گرفتن از بنزين ، متانول ، گاز طبيعي فشرده ، هيدروژن يا سوخت هاي جانشين ديگر را دارد. خودروهاي هيبريدي اين پتانسيل را دارنئ که 2 تا 3 برابر راندمان بالاتري نسبت به خودروهاي متداول داشته باشند. خودروهاي هيبريدي مي توانند داراي طراحي موازي طراحي سري يا ترکيبي از هر دو باشند. در يک طراحي موازي ، واحد تبديل انرژي و سيستم محرکه الکتريکي مستقيما به چرخ هاي خودرو مرتبط شده اند. موتور اصلي براي رانندگي در بزرگراه ها استفاده مي شود ، موتور الکتريکي توان اضافي را هنگام پيمودن سر بالايي ها ، شتاب گرفتن و مواقع ديگر که توان بالاي خودرو نياز باشد فراهم مي آورد.در يک طراحي سري ، موتور اصلي به يک ژنراتور توليد کننده الکترسيته مرتبط است . الکتريسيته باتري هايي را شارژ مي کند که موتور الکتريکي را که به چرخ ها توان مي دهد به کار مي اندازد. بر خلاف خودروهاي الکتريکي ، خودروهاي هيبريدي نيازي به اتصال به برق شهر ندارند. در عوض آنها با ترمز واکنشي يا ژنراتور شارژ مي شوند.