گزارش کاراموزی تاسيسات موتورخانه و پمپ هاي ابرساني

گزارش کاراموزي تاسيسات موتورخانه و پمپ هاي ابرساني در 119 صفحه ورد قابل ويرايش


تاسيسات چيست ؟

تاسيسات، در سيستم حرارت مركزي كه با عنوان شوفاژ مطرح مي شود .در محلي به نام موتورخانه دستگاههايي از قبيل ديگ - مشعل- پمپ-و... نصب شده و حرارت به سيال واسطه كه ميتواند اب باشد منتقل گرديده سپس پمپ موجود در موتورخانه ابگرم را توسط لوله كشي به داخل اتاقها هدايت نموده و وارد رادياتورهاي مستقر در اتاق مي كند.اين رادياتورها گرما را به اتاق منتقل كرده و در نتيجه دماي اب كاهش مي يابد .و آب توسط لوله برگشت به طرف موتورخانه رفته و براي جذب مجدد گرما به داخل ديگ هدايت مي شود و بار ديگر اين سيكل و چرخه تكرار مي شود .

اصولا در سيستم حرارت مركزي كه از آبگرم استفاده مي شود .دماي خروجي اب از ديگ 180 درجه فارنهايت و دماي ورودي اب به داخل ديگ كه گرماي لازم را به اتاق منتقل كرده است . برابر 160 درجه فارنهايت در نظر گرفته مي شود .به عبارت ديگر اختلاف دماي ابگرم خروجي از ديگ و آب برگست داده شده از ساختمان برابر 20 درجه فارنهايت است .

نحوه گرم شدن اتاق توسط رادياتور به صورت جابجايي آزاد يا طبيعي ميباشد .هواي بالاي رادياتور معمولا به دليل گرم شدن سبك شده و به طرف بالا حركت ميكند .و هواي سرد طرف مقابل اتاق جايگزين آن مي شود .به همين ترتيب يك چرخش طبيعي در جريان هواي اتاق بوجود آمده و دماي تمامي نقاط اتاق بالا رفته و اتاق گرم مي شود .

رادياتور شوفاژ فاقد هرگونه موتور يا وسيله برقي است .پس نميتوان توسط راياتور شوفاژ دماي اتاق را كنترل كرد .ميزان رطوبت نسبي اتاق نيز قابل كنترل نمي باشد .اصولا وقتي هواي اتاق گرم مي شود .ميزان درصد رطوبت نسبي كاهش مي يابد .به عبارت ديگر رادياتور شوفاژ ميزان رطوبت نسبي اتاق را كاهش مي دهد .و بايستي توسط افزودن بخار به هواي اتاق ميزان رطوبت مورد نياز انسان را تامين نمود .

به طور كلي در زمستان فضاهايي كه كنترل دما و در صد رطوبت نسبي در آنها اهميت زيادي ندارد مي توان از رادياتور شوفاژ استفاده نمود .( هرچند دماي اتاق در سيستم رادياتوري به راحتي و به كمك كنترل كننده هاي الكتريكي و مكانيكي قابل كنترل است ).

بهترين محل نصب رادياتور در زير پنجره يا كنار ديوارهاي خارجي است .علت اين است كه توسط رادياتور شوفاژ در فصل زمستان دائما گرما به اتاق افزوده مي شود .ولي دماي اتاق بالا نمي رود و اين دما ثابت مي ماند .چون بخش بيشتري از گرماي توليد شده تلف مي شود .

تلفات حرارتي از دو طريق انجام ميگيرد . يكي تلفات حرارتي ناشي از جداره ها از قبيل سقف- كف و ديوار و پنجره و... ديگري تلفات حرارتي ناشي از نفوذ هواي سرد از درزهاي پنجره مي باشد . به عبارت ديگر چه بخواهيم و نخواهيم اين تلفات حرارتي صورت مي گيرد . ما فقط ميتوانيم ميزان آن را كاهش دهيم ولي نميتوانيم آن را به طور كامل حذف نماييم . پس بهتر است رادياتور را در زير پنجره نصب كنيم تا مقداري از حرارت رادياتور صرف تلفات پنجره وجدارها شود .و بخشي كه باقي مي ماند اتاق را گرم كرده و دماي ان را در حدي مناسب نگه دارد .و بتوانيم در نزديكي پنجره از اتاق استفاده نماييم . اگر راياتور در خلاف ضلع پنجره نصب شود . به دليل سردي محيط اطراف پنجره استفاده از آن محيط خالي از اشكال نمي باشد .

پيشنهاد ديگري كه در اينجا مطرح است اين مي باشد . كه در حد امكان پنجره ها داراي شيشه دوبل يا دولايه باشند . استفاده از شيشه دوجداره علاوه بر اينكه سبب عايق صدا خواهد بود . همچنين ميزان ضريب انتقال حرارت شيشه را به حد نصف مي رساند .در نتيجه تلفات حرارتي كاهش مي يابد . و سبب صرفه جويي در مقدار پره هاي رادياتور مي شود .و در فصل زمستان از خيس شدن شيشه در سطح داخل اتاق جلوگيري ميكند . چون سطح شيشه در فصل زمستان يك لايه سرد است . در اثر تماس بخلر آب در داخل اتاق با آن در روي شيشه آب جاري مي شود . ولي وقتيكه شيشه دوجدار باشد . سطح داخلي آن گرم شده و ميعان در سطح شيشه اتاق نخواهد افتاد .

رادياتورهاي شوفاژ از نظر جنس به سه دسته تقسيم مي شوند . چدني -فولادي و الومينيومي خط توليد رادياتورهاي چدني به دليل پايين بودن راندمان حرارتي و بالا بودن وزن آنها برچيده شده و تقريبا منسوخ شده مي باشد .

رادياتور آلومينيومي سبك تر زيباتر و ضريب هدايت حرارتي بالاتري نسبت به فولادي دارد .ولي از لحاظ قيمت گرانتر مي باشد .معمولا در فضاهايي كه رطوبت زياد دارد . مانند حمامها بايستي حتما از رادياتور آلومينيومي استفاده كرد .

پره رادياتورهاي فولادي به صورت يك بلوك غير قابل تفكيك توليد مي شوند . يعني در خارج از كارخانه نميتوان به آنها پره اضافه كرد و يا كم نمود .ولي در مورد رادياتورهاي آلومينيومي اين قابليت وجود دارد .

مبناي فروش رادياتورهاي آلومينيومي در بازار پره مي باشد . يعني قيمت به ازاي هر پره سنجيده مي شود .



شرح کلي ديگ بخار:

نوعي از ديگ هاي بخارPackaged boiler و لوله آتشين Fire Tube هستند. ديگ بخار شامل سه مرحله عبور گاز (گاز گرم حاصل از اشتعال سوخت) است.

مرحله نخست از قسمت جلو کوره تا انتهاي آن است (شماره 1) و طوري ساخته شده که در مقابل گرماي حاصله از احتراق و سوخت و جذب حرارت از بدنه کوره و انقباض حاصله از آن مقاومت مي کند و حالت ارتجائي دارد. مرحله دوم و سوم عبور گاز شامل عبور گاز حاصل از اشتعال سوخت در دو سري لوله (شماره 2 و 3) مي باشد.

اطاقک احتراق نصب شده در انتهاي کوره (شماره 4) حرارت حاصله از احتراق سوخت را بصورت تشعشعي به سطح آب داخل ديگ منتقل مي سازد.
لانه سيماني نسوزي در دريچه عقبي ديگ به کار رفته است. اين دريچه به اندازه کافي بزرگ و مخصوص دخول افراد به منظور بازرسي مجراي خروجي گاز يا دود (دودکش اصلي ديگ) را بر حسب شرايط محل نصب مي توان در بالا و يا در پشت ديگ نصب نمود (شماره 5).

بدنه ديگ بخار با يک لايه عايق پشم شيشه مرغوب به ضخامت 50 ميلي متر پوشيده شده و روي آن بوسيله ورق نرم و نازک فولادي روکش کاري شده است.

اتصالات بدنه و کوره ديگ بوسيله جوشکاري انجام شده و تمامي جوش ها بوسيله اشعه x تست شده و تنش هاي داخلي آن آزاد گرديده است.
سوخت مايع و گاز سوخت مناسب اين ديگ ها هستند و مي توان از مشعل هاي گازسوز يا مايع سوز و يا از مشعل هاي مخلط دو سوخته گاز و مايع استفاده نمود.

هوارساني ديگ:

هوارساني ديگ بوسيله يک فن الکتريکي تأمين مي شود. هواي ورودي ديگ بوسيله دمپر کنترل مي گردد. هواي اوليه بوسيله فن تهيه و از طريق محفظه هوا فن اوليه سوار شده روي شافت برسد. و اين فن حدود 7% هواي لازم جهت احتراق سوخت را تأمين مي نمايد. هواي ثانويه مستقيماً از طريق محفظه باد تغذيه مي شود. تنظيم دمپر و هواي اوليه و مقدار سوخت لازم بوسيله دمپر موتور و بادامک هاي مربوطه با اهرمهاي موجود انجام مي شود.
ساختمان بدنه ديگ:

1- بدنه خارجي (شماره 1): بدنه خارجي ديگ ورقي است شکل استوانه که ضخامت نگهدارنده لوله هاي عقب و جلو در دو سر آن نصب شده است.
2- کوره و اطاقک احتراق (شماره 1 و 4): کوره شکل استوانه با اتصالات جوشي طولي و عرضي ساخته شده است که حاوي انحناي مقعري شکل ارتجاعي جهت انبساط کوره مي باشد. اطاقک احتراق مياني شامل ورق استوانه اي شکلي است که ازدو طرف بوسيله دو صفحه محصور شده است. کوره مابين دو صفحه نگهدارنده لوله هاي عقب و جلو قرار گرفته و اولين گذرگاه شعله و گاز را تشکيل مي دهد. صفحه عقبي اطاقک احتراق و صفحه نگهدارنده لوله ها با ميلگردهاي مقاوم بوسيله جوشکاري به هم متصل شده است.



اختلاف سطح مخزن تغذيه (که در ارتفاع بالاتري قرار دارد) جلوگيري نمود.

تله بخار:

هدف از تله بخار در سيستم هاي بخار، بيرون کردن آبي است که در داخل وسايل مصرف کننده حرارت يا خطوط لوله تقطير مي شود. تله بخار اجازه نمي دهد از آن بخار عبور کند، اما آب عبور مي کند. محل نصب تله بخارها بعد از هر مرحله تبادل حرارت، مانند بعد از مبدل، کنوکتور و نيز در پائين اغلب رايزرها و انتهاي لوله اصلي بخار مي باشد.

در مورد کار با تله هاي بخار، يک نکته بسيار مهم وجود دارد و آن اين است که اولين گام براي اجتناب از مشکلات ايجاد شده توسط اين تجهيزات، انتخاب مناسب و نصب صحيح آنها مي باشد. اگر با اين تجهيزات به ظاهر ساده ولي در عين حال بسيار مهم مشکلي داريد، مي توانيد از ين راهنماي جمع آوري شده و ارائه شده توسط بخارپويان براي تشخيص و رفع عيب آن ها استفاده نماييد:

وظيفه تله بخار، زدايش کندانسه، هوا و دي اکسيد کربن از سيستم لوله کشي به محض تجمع اين گازها و با حداقل اتلاف بخار است. زماني که بخار، گرماي نهان ارزشمند خود را آزاد مي کند و چگاليده مي شود، اين کندانسه داغ بايد بلافاصله از سيستم جدا شود، تا از بروز پديده ضربه قوچ جلوگيري گردد. وجود هوا در سيستم بخار، بخشي از حجم سيستم را که قاعدتاً بايد توسط بخار اشغال شود، به خود اختصاص مي دهد. دماي مخلوط هوا و بخار، به دمايي کمتر از دماي بخار خالص افت مي کند. هوا يک عايق است، که به سطح لوله و تجهيزات چسبيده و باعث کند و غير يکنواخت شدن فرآيند انتقال حرارت مي گردد. در صورتي که دي اکسيد کربن حضور داشته باشد، بخار موجود در سيستم، دي اکسيد کربن را به ديواره هاي سطح انتقال حرارت رانده و بدين ترتيب، انتقال حرارت کاهش مي يابد.

دي اکسيد کربن همچنين مي تواند در کندانسه به صورت محلول در آمده و توليد اسيد کربنيک نمايد. که باعث خوردگي در لوله ها و تجهيزات مي گردد. در اين مقاله، انواع اصلي تله هاي بخار، روش کار آن ها، مزايا و محدوديت ها و همچنين الزامات نصب اين تجهيزات را مورد بازنگري قرار داده و توصيه هايي براي رفع مشکلات احتمالي که ممکن است هنگام عملکرد تله هاي بخار به وجود بيايند، ارائه مي دهد.



ضربه قوچ:

کندانسه که در بخش تحتاني خط بخار قرار دارد مي تواند باعث بروز پديده ضربه قوچ شود. زماني که بخار با سرعت بسيار بالا حرکت مي کند هنگام حرکت از روي لايه ي کندانسه باعث ايجاد موج بر روي آن مي گردد. اگر اين حالت افزايش يابد بخار پرسرعت مي تواند کندانسه را به حرکت درآورده و هنگام تغيير راستا، يک ضربه خطرناک ايجاد کند. اين پديده را ضربه قوچ مي نامند. زماني که کندانسه پر سرعت به مانعي برخورد مي کند انرژي جنبشي آن به انرژي فشاري تبديل شده و اين افزايش فشار ناگهاني مي تواند باعث تخريب مکانيسم عملکردي در تله هاي شناور و تله هاي ترموستاتيک فشار متعادل گردد. براي اجتناب از اين پديده بايد از تله هاي قدرتمند مانند تله هاي ترموديناميکي يا تله هاي سطل وارونه استفاده نموده و يا راستاي لوله کشي را عوض نمود.

انجماد:

اگر سيستم بخار در حالي که مقدار قابل توجهي کندانسه در تله باقي مانده است متوقف شود و دماي محيط به کمتر از دماي انجماد آب برسد، انجماد در داخل تله رخ خواهد داد. تله هاي شناور و تله هاي ترموستاتيک فشارمتعادل، در اثر انجماد به شدت صدمه مي بيند. اگر احتمال بروز انجماد وجود دارد بايد از تله هاي ترموديناميکي يا تله هاي بي متال که انجماد بر روي آنها بي تأثير است استفاده نمود. يک راه ديگر براي اجتناب از اين پديده باز کردن شيرهاي تخليه بعد از متوقف کردن سيستم مي باشد.