طرح توجيهي سود و زيان

طرح توجيهي سود و زيان در 14 صفحه ورد قابل ويرايش


هر شركت توليدي و بازرگاني براي اطلاع از اينكه در هر دوره مالي به چه ميزان در نيل به اهداف سازماني موفق بوده است يا ناموفق اقدام به تشكيل صورتحساب سود و زيان مي نمايد تا با آگاهي از وضعيت مالي شركت اقداماتي را كه لازم ميداند براي پيشبرد اهداف انجام دهد .

تعريف صورت سود و زيان : عبارت است از خلاصه درآمدها وهزينه هاي يك سازمان براي يك دوره زماني معين .

3 عامل درصورت سودو زيان وجوددارد:

1- درآمد : افزايشي كه درنتيجه فروش كالاهاوخدمات درسرمايه يك سازمان

بوجودمي آيد درآمدناميده مي شود.

2- هزينه ها : كاهشي را كه باانجام عمليات به منظوركسب درآمددرسرمايه

سازمان بوجودمي آيد هزينه مي نامند.

3- درآمدخالص : افزايشي كه درنتيجه انجام گرفتن عمليات سودآوردرسرمايه

سازمان بوجودمي آيددرآمدخالص ناميده مي شود وآن عبارت است ازفزوني

درآمدهانسبت به هزينه هادريك دوره مالي.











مثال : صورت سود و زيان منتهي به 29 اسفند 1385








درآمد 000/200/8

بهاي تمام شده كالاي فروش رفته (000/800/4)

سود ناخالص 000/400/3



هزينه ها :

(دستمزد) پاداش 000/680/1

ه- اداري 000/760

ه- تبليغات 000/80 (000/520/2 )

سود خالص 000/880





صورتحساب با سودوزيان به سه روش طبقه بندي شده است:



1- صورت سودوزيان ساده: دراين روش فقط رقم نهايي يعني سودويژه مهم

است.

2- صورت سودوزيان طبقه بندي شده: درصورت طبقه بندي شده ازتعدادي

سرفصل وطبقه بندي فرعي براي قيمت تمام شده وهزينه استفاده مي شود

مثلا" جمع مبالغي كه مشتري بايد بپردازد وياقيمت تمام شده ي كالاي فروش رفته.

3- صورت سودوزيان فرم جامع: دراين روش برخلاف نمونه هاي پيش كليه زيانها ومنافع پيش بيني نشده يعني آنهايي كه ناشي ازرويدادهاي غيرعادي مانند

زلزله و سيل و...است را منعكس مي كند.



1- مطالعه براساس استاندارد محصول تمام شده يا هزينه يابي استاندارد.



بهاي تمام شده كالاي توليد شده رامي توان ازقبلازشروع توليد باارقام تخميني تعين نمودوهم پس ازتكميل جريان توليد كالا آن رامحاسبه كرد. يك سيستم انباشت اطلاعات بهاي تمام شده (هزينه يابي مرحله اي يا سفارشات) به همين ترتيب مي تواند به جاي آنكه درانتظاراطلاعات مربوط به بهاي تمام شده واقعي بماند وسپس اين هزينه هاي واقعي را ميان واحدهاي توليد شده تقسيم كندازارقام ازپيش تعيين شده براي واحدهاي در حال توليد استفاده نمايد . استفاده از نرخهاي استاندارد براي تعيين بهاي تمام شده يا هزينه يابي داراي مفاهيم و تكنيكهاى خاصى است و طبعا" جز در موارد اندكي ميان هزينه هاي واقعي و استاندارد مغايرت وجود دارد .

اقلام بهاي تمام شده استاندارد آنهايى هستند كه انتظار دستيابي به آنها در جريان توليد محصول وجود دارد و در ايجاد آنها شرايط عادي و طبيعى توليد مد نظر قرار مى گيرد . در هر حال ارقام استاندارد هيچگاه در سيستم حسابدارى جايگزين ارقام واقعى نمي شوند و در واقع ارقام واقعى و استاندارد در سيستم هزينه يابى مكمل يكديگر هستند .

2- اطلاعات بهاى تمام شده براى مقاصد گوناگونى مورد استفاده واقع مى شود . البته اطلاعات بهاى تمام شده خاصى كه براى تأمين يك هدف به كار برده مى شود

ممكن است براى هدف ديگر مناسب نباشد .

ارقام استاندارد را مى توان براى تأمين اهداف زير به كار برد :

1- كنترل بهاى تمام شده : هدف از اين كنترل كمك به مديريت در امر توليد كالا يا خدمات قابل استفاده به كمترين قيمت ممكن و منطبق بر استانداردهاى كيفى از پيش تعيين شده است . استانداردها مديريت را قادر مى سازد تا در فواصل زمانى معيين به مقايسه ميان بهاى تمام شده واقعى و استاندارد پرداخته و عملكرد و كارايى ياعدم كارايى در فرآيند توليد را اندازه گيرى كند .

2- تعيين بهاىتمام شده موجوديها : كه دو ديدگاه وجود دارد . گروه اول بر اين باورند كه موجوديها بايد بر حسب بهاى تمام شده استاندارد بيان شوند و هزينه هاى ناشى از عدم كارايى يا ظرفيت هاى استفاده نشده به عنوان هزينه هاى دوره مالى منظور گردد و گروه ديگر بر اين باورند كه همه اقلام بهاى تمام شده كه در جريان توليد يك واحد كالا واقع مى شود بايد در بهاى تمام شده موجوديها منظور شود .

مغايرت در قيمت



مغايرت در مصرف مواد مستقيم مصرفى = {مقدار واقعى – مقدار استاندارد}*بهاى استاندارد



مغايرت در قيمت مواد = {بهاى تمام شده واقعى – بهاى تمام شده استاندارد} * مقادير واقعى



مغايرتهاى مربوط به دستمزد مستقيم :



نرخ استاندارد دستمزد*(ساعات كار استاندارد – ساعات كار واقعى)= مغايرت در كارايىنيروىكار



ساعات كار واقعى *(نرخ استاندارد دستمزد – نرخ دستمزد واقعى)= مغايرت در نرخ دستمزد









مثال :



تعداد واحدهاى توليد شده 000/10 عدد

مقدار مواد طبق استاندارد 4 واحد از مواد مستقيم براى هر واحد محصول

مقدار مواد مستقيم مصرف شده (واقعى) 000/39 واحد

مقدار مواد مستقيم خريدارى شده طى دوره 000/50 واحد

بهاى تمام شده استاندارد براى مواد مستقيم (هر واحد) 200 ريال

بهاى تمام شده استاندارد واقعى براى مواد مستقيم (هر واحد) 210 ريال



000/200 - = 200 * (000/40 – 000/39 ) = مغايرت در مصرف



000/390 = 000/39 * (200 – 210 ) = مغايرت در قيمت



مثال :



تعداد كالاهاى توليد شده 000/10 عدد



ساعت كار لازم به ازاى هر واحد 2 ساعت هر واحد



ساعات كار واقعى براى توليد 500/20 ساعت



نرخ دستمزد استاندارد 500 ريال هر ساعت



نرخ دستمزد واقعى 520 ريال هر ساعت





ساعات كار استاندارد 000/20 = 2 * 000/10



مغايرت در كارآيى دستمزد 000/250 = 500 * (000/20 – 500/20 )



مغايرت نامطلوب 000/410 = 500/20 * (500- 520) = مغايرت در نرخ دستمزد