پروژه کارآفرینی طرح كسب و كار شركت كامپيوتري

پروژه کارآفريني طرح كسب و كار شركت كامپيوتري در 20 صفحه ورد قابل ويرايش


كسب وكار چيست ؟

به مجموعه فعاليت‌هايي گفته مي‌شود كه براي ارائه محصولات يا خدمات با رويكردي مالي، تجاري و صنعتي انجام مي‌پذيرد.

انواع كسب و كار :

- كسب و كارهاي بزرگ

- كسب و كارهاي كوچك و متوسط

- كسب و كار اينترنتي يا مجازي

اصول چهارگانه‌ي كسب و كار

- دانستن نام محصول

- نام شركت

- نام بنيان گذار

- دانستن مهارتهاي لازم


«بسم الله الرحمن الرحيم»

مقدمه :

فعاليتهاي مؤسسات بازرگاني در بخش خصوصي و لزوم توسعه‌ي آنها به منظور فراهم ساختن وسايل رفاه عمومي در جامعه‌ي بشري با توجه به رشد افزون جمعيت، نياز مؤسسات را به سرمايه‌هاي كلان بيش از پيش آشكار مي‌سازد.

تهيه و تأمين اين سرمايه‌ها از عهده‌ي افراد معدود خارج است. بدين منظور، موسسات بايد با انباشتن منابع افراد، سرمايه‌هاي كلاني را براي اجراي امور تجاري و توليدي به وجود آورند. اين عمل باعث پيدايش شركتهاي مختلفي شده است.

اولين قانون تجاري كه در آن از شركت‌هاي تجاري صحبت شده است قانون سال 1303 مي‌باشد. سپس در سال 1304 قوانين تجاري خاصي به تصويب رسيد كه در آن وضعيت شركتهاي تجاري كه به چند دسته تقسيم شدند به اختصار بيان شده است. در سال 1310 قانون ثبت شركتها به تصويب رسيد كه هدف آن وضع مقررات خاص براي ثبت شركتهاي موجود و تطبيق آن با مقررات قانون تجارت بود.



طبقه بندي كلي واحدهاي اقتصادي :

واحدهاي اقتصادي به طور كلي از نظر هدف به دو دسته‌ي كلي تقسيم مي‌شوند:‌

1) واحدهاي انتفاعي :

كه به قصد انتفاع (سود بردن) از سوي شخص يا گروهي از اشخاص حقيقي يا حقوقي تشكيل مي‌شوند و به فعاليت مي‌پردازند. واحدهاي انتفاعي از لحاظ نوع فعاليت و بر اساس قوانين ايران به دو دسته‌ي كلي تقسيم مي‌شوند :

الف) واحدهاي تجاري انتفاعي :

كه اشخاص و مؤسساتي هستند كه به قصد تحصيل سود به عمليات تجاري اشتغال دارند مثل : تجار و انواع شركتها.

ب ) واحدهاي غير تجاري انتفاعي :

اشخاص يا موسساتي هستند كه به قصد تحصيل سود به عمليات غير تجاري اشتغال دارند مثل : دفاتر حقوقي و مؤسسات حسابرسي.

2- واحدهاي غير انتفاعي :

كه بدون قصد انتفاع از سوي شخص يا گروهي از اشخاص حقيقي يا حقوقي در جهت پيشبرد هدفهايي كه در مجموعه راستاي منافع جامعه است تشكيل مي‌شود و به فعاليت مي‌پردازند. مثل مدارس غير انتفاعي كه پولي را كه دريافت مي‌كنند تحويل آموزش و پرورش مي‌دهند و آموزش و پرورش آن هزينه را صرف تعليم و تربيت و آموزش فرزندان مي‌كند.

اشخاص :

از منظر حقوقي، اشخاص يا حقيقي هستند يا حقوقي :

در واقع، هر فرد يا هر كس كه داراي ذات طبيعي است «شخص حقيقي» ناميده مي‌شود. اما شخص حقوقي متشكل از اعضاي مختلف است. به عبارت ديگر شخص حقوقي يعني عنصري كه بتواند از كيفيت و امتياز «فرديت و ابديت» برخوردار شود. به همين جهت قانون آن را به عنوان شخص شناسايي مي‌كند. انواع شركتها (به استثناي شركتهاي نسبي و نظاير آن كه مشاركت محسوب مي‌شوند) شخص حقوقي تلقي مي‌شوند. بنابراين اشخاص حقوقي داراي ذات قانوني هستند. شخصيت حقوقي در واقع وجودي فرضي ايست كه اين وجود فرضي داراي شخصيتي خاص و مستقل مي‌باشد كه هيچ گونه ارتباطي با شخصيت تشكيل دهندگان آن ندارد.

شخص حقوقي داراي كليه‌ي حقوق و تكاليفي است كه قانون براي شخصيت حقيقي (افراد) تعيين كرده است. به استثناي حقوق و وظايفي كه فقط انسان‌ها داراي آن هستند.

شركت چيست ؟

شركت عبارت است از اجتماع دو يا چند نفر كه هر يك امكاناتي را (اهم از وجه نقدي، وسايل و ماشين آلات و غيره) با خود به درون اجتماع مذكور آورده و به منظور كسب سود، فعاليت مشتركي را انجام داده و منافع را به نسبت‌هاي معين تقسيم مي‌كنند. در قانون تجارت تعريف صريح و روشني از شركت موجود نيست ولي به موجب قانون مدني شركت عبارت است از : «اجتماع حقوق مالكان متعدد در شي‌اي واحد به نحو اشاعه»

عناصر تشكيل دهنده‌ي شركت :

1) همكاري دويا چند نفر (تعدد شركا)

2) آوردن حصه يا سهم الشركه (مقدار سرمايه‌ي هر يك از شركا) يا سرمايه‌ي مناسب (آورده‌هاي نقدي و غير نقدي)

3) ماهيت حقوق شركت

4) طرز تقسيم سود و زيان

- مراحل ثبت شركت در ايران :

كليه‌ي شركتها بايد در «اداره‌ي ثبت شركتها و مؤسسات غير تجاري» به ثبت برسند. براي اين كار با توجه به نوع شركت‌ها، مديران آنها بايد مدارك زير را تسليم مرجع تثبيت شركتها نمايند. به عنوان نمونه مدارك مورد نياز براي يك شركت سهامي را بررسي مي‌كنيم :

انواع شركتها :

قانون مدني شركتها را به دو نوع اختياري و قهري به رسميت مي‌شناسد.

شركت اختياري يا در نتيجه‌ي عقدي از عقود حاصل مي‌شود و يا در نتيجه‌ي عمل شركا از قبيل مزج اختياري يا قبول مالي مشاعاً (به طور تمام) در ازاي عمل چند نفر و نحو آن. به عبارت ديگر براي تشكيل دهنده‌ي آن منعقد شود. در اين قرار داد، روابط همكاري بين افراد آن، قصد انتفاع، موضوع مشاركت و اختصاص مبلغي به عنوان سرمايه درج مي‌شود كه به اين قرار داد «اساس نامه» يا «شركت نامه» گويند.

7) شركت تضامني :

شركتي است كه تحت نام مخصوص براي امور تجارتي بين دو يا چند نفر با مسئوليت تضامني تشكيل مي‌شود. اگر دارايي شركت براي تأديه‌ي همه قروض كافي نباشد، هر يك از شركا مسئول پرداخت تمامي قروض شركت است. كه در مورد اين نوع شركت بيشتر توضيح خواهيم داد.

طبقه‌ بندي شركتهاي تجارتي با توجه به اهميت سرمايه و شخصيت شركا نيز انجام مي‌گيرد و شركتهاي مذكور از اين نظر به دو دسته طبقه بندي مي‌شود:

الف) شركتهايي كه فقط در آنها سرمايه مهم است نه شخص سرمايه گذار، زيرا در اين نوع شركتها مسئوليت هريك از سهامداران در مقابل اشخاص ثالث به حصه خود كه سهم ناميده مي‌شود، محدود مي‌گردد و به همين سبب اشخاص بيشتري از طبقات جامعه درشركتهاي مزبور سرمايه گذاري مي‌كنند و بدين ترتيب، از مجموع سرمايه‌هاي كوچك، منابع بزرگي براي واحدهاي توليدي و تجارتي فراهم مي‌شود. شركتهاي سهامي خاص و عام و شركتهاي مختلط سهامي، از اين دسته از شركتها هستند. شركتهاي تعاوني نيز تحت ضوابط خاص جزء شركتهاي سرمايه محسوب مي‌شوند.

ب ) شركتهايي كه در آن شخصيت شركا و روابط نزديك آنان با يكديگر اهميت ويژه‌اي دارد و مسئوليت هر يك از شركا ضامن در مقابل اشخاص ثالثف نامحدود و تضامني است. يعني هر طلبكاري مي‌تواند به فرد فرد شركاي ضامن مراجعه و كليه‌ي مطالبات خود را وصول كند و شركت ضامن به پرداخت ديون اشخاص ثالث ملزم است، البته شريك مزبور مي‌تواند پس ازپرداخت ديون مورد بحث به ساير شركاي خود مراجعه و از اين بابت ضررهاي وارده را به نسبت سهم الشركه وصول كند. شركتهاي تضامني، شركتهاي نسبي، شركتهاي مختلط غير سهامي و شركتهاي با مسئوليت محدود را با توجه به شرايط و اين كه در اين شركتها به عنصر شخص بيش از سرمايه توجه مي‌شود و مي‌توان در رديف اين نوع شركتها منظور كرد.

از مشخصات ديگر اين شركتها و اهميت بارز شركا اين است كه اصولاً سهم الشركه در حال حيات يا پس از فوت، قابل انتقال نيست؛ در حالي كه در شركتهاي دسته‌ي اول، هر سهامداري مي‌تواند سهم يا سهام خود را تحت شرايطي انتقال دهد و به عبارتي قابل انتقال بودن سهام از ويژگي‌هاي مهم شركتهاي دسته‌ي اول است.

* شركت تضامني :

طبق قانون تجارت شركت تضامني شركتي است كه تحت نام مخصوص، براي امور تجاري بين دو يا چند نفر با مسئوليت تضامني تشكيل مي‌شود. اگر دارايي شركت براي تأديه‌ي تمام قروض كافي نباشد هر يك از شركا، مسئول پرداخت تمام قروض شركت است. هر قراري كه بر خلاف اين، بين شركا بسته شده باشد در مقابل اشخاص ثالث كان لم يكن (بي اعتبار) خواهد بود.

در اسم شركت تضامني بايد عبارت «شركت تضامني و لااقل اسم يك نفر از شركا» ذكر شود. در صورتي كه اسم شركت مشتمل بر اساس تمامي شركا نباشد بايد بعد از اسم شريك يا شركايي كه ذكر شده است عبارتي از قبيل «و شركا» يا «و برادران» قيد گردد.

- تشكيل شركت تضامني :

شركت تضامني، وقتي تشكيل مي‌شود كه اولاً شركت نامه مطابق قانون تنظيم شده باشد و در ثاني، تمام سرمايه نقدي، تحويل و سرمايه‌ي غير نقدي نيز، تقديم (به روز تحويل داده شود) و تسليم شده باشد. در شركت تضامني شركا بايد لااقل يك نفر از ميان خود يا خارج به سمت مديريت تعيين كنند. هر قسمت از سرمايه را در شركت تضامني «سهم الشركه» مي‌نامند.

بنابراين، شركت تضامني قانوناً احتياج به اساسنامه ندارد، ليكن مي‌توان اساسنامه داشته باشد و هر گونه توافقي كه بين شركا به عمل آمده باشد در آن قيد شود. شركت نامه مي‌بايست در اداره‌ي ثبت شركتها به ثبت برسد و حاوي اطلاعات زير باشد:

1) نام و مركز اصلي شركت

2) موضوع فعاليت شركت

3) مدت شركت، تاريخ تشكيل شركت، نام شركا