پروژه کارآفرینی کارگاه چوب و کاغذ سازی

پروژه کارآفريني کارگاه چوب و کاغذ سازي در 43 صفحه ورد قابل ويرايش


شرح فرآيند توليد :

پيشگفتار :

کاغَذ ماده‌اي است پهن و نازک که از فشردن الياف موادي مانند خمير چوب، برنج يا کتان درست مي‌شود و بيش‌تر براي نوشتن به کار مي‌رود. با اين همه، از کاغذ براي بسته‌بندي، آرايش دروني ساختمان، صافي‌هاي صنعتي و پژوهشي و کارهاي ديگر نيز بهره مي‌گيرند.



پيشينه تاريخي :

اندازه‌هاي استاندارد کاغذ

چيني‌ها نخستين مردماني بودند که بيش از 2 هزار سال پيش کاغذهايي مانند کاغذهاي امروزي ساختند. ايرانيان مسلمان شيوه? ساختن کاغذ را از چيني‌ها آموختند و آن را بهبود بخشيدند. شهر سمرقند براي سال‌ها بزرگ‌ترين مرکز ساختن و خريد و فروش کاغذ بود. سپس، در شهرهاي ديگر، از جمله بغداد، دمشق، قاهره، مراکش، جزيره? سيسيل و شهرهاي مسلمان‌ نشين اسپانيا، کارخانه‌هاي کاغذسازي به راه افتاد.





تاريخچه صنايع چوب و کاغذ ايران :

مجتمع صنايع چوب و کاغذ ايران (چوکا) در سال 1352 با مشارکت سازمان گسترش و نوسازي صنايع ايران (60% سهام) و وزارت کشاورزي و عمران روستايي (40% سهام) در کيلومتر سي و چهار جاده بندر انزلي به آستارا تاسيس و عمليات اجرايي و ساختماني آن در سال 1357 به پايان رسيد. با توجه به مقارن بودن راه اندازي مجتمع با اوج گيري انقلاب اسلامي در مهر ماه 1357 طي يک راه اندازي نمايشي مجتمع افتتاح اما پس از چند روز کار متوقف شد. براساس قرارداد منعقده شرکت سازنده (استدلر هرتز از کشور کانادا) مي بايست با ترکيب مديريت و کارکنان ايراني و خارجي بعد از تکميل کارخانه و رساندن آن به ظرفيت اسمي و آموزش پرسنل، کارخانه را ترک و آن را تحويل متخصصان ايراني مي داد. ليکن پرسنل خارجي بدون تحويل کارخانه ايران را ترک نموده و به تعهدات خود عمل نکردند لذا تا سال 1361 عملا توليد کارخانه با رکود کامل همراه بود. از سال 1361 تلاشهاي برنامه ريزي شده اي جهت راه اندازي و تداوم توليد شروع شد و با تحويل کارخانه به سازمان صنايع ملي ايران در سال 1364، اين تلاشها به بار نشست و از آن سال به بعد کارخانه هر سال نسبت به سالهاي قبل وضعيت بهتري پيدا کرد. در سال 1365 تصميمات لازم جهت جداسازي بخشهاي جنگل و صنعت تحت مديريت مستقل اتخاذ و شرکت قبلي به سه شرکت مستقل صنايع چوب اسالم و شرکت صنايع چوب و كاغذ ايران ( تحت پوشش سازمان صنايع ملي) و شركت جنگل شفارود تحت پوشش وزارت کشاورزي تجزيه گرديد. در نتيجه ماموريت حفظ ، بهره برداري و احياء جنگل و توليد فرآورده هاي چوبي (تراورس، واشان، تخته و غيره) از حيطه فعاليت هاي شركت چوكا حذف گرديد.



كاغذ ماده‌اي است كه از چوب گياهان فراهم مي‌شود و بيش‌تر براي نوشتن به كار مي‌رود. با اين همه، از كاغذ براي بسته‌بندي، آرايش دروني ساختمان، صافي‌هاي صنعتي و پژوهشي و كارهاي ديگر نيز بهره مي‌گيرند. چيني‌ها نخستين مردماني بودند كه بيش از 2 هزار سال پيش كاغذهايي مانند كاغذهاي امروزي ساختند. ايرانيان مسلمان شيوه‌ي ساختن كاغذ را از چيني‌ها آموختند و آن را بهبود بخشيدند. شهر سمرقند براي سال‌ها بزرگ‌ترين مركز ساختن و خريد و فروش كاغذ بود. سپس، در شهرهاي ديگر، از جمله بغداد، دمشق، قاهره، مغرب، جزيره‌ي سيسيل و شهرهاي مسلمان‌ نشين اسپانيا، كارخانه‌هاي كاغذسازي به راه افتاد .





ساختن كاغذ

تكه‌اي كاغذ برداريد. آن را از ميان پاره كنيد و با دقت به لبه‌ي پارگي نگاه كنيد. در لبه‌ي پارگي، رشته‌هاي نازك و مو مانندي را مي‌بينيد كه همانند رشته‌هاي پشمي نمد، در هم تنيده‌اند. اين رشته‌‌ها از مولكول‌هايي به نام س لو ل ز ساخته شده‌اند. سلولز مولكولي نخ مانند و دراز است كه پيكر گياهان را مي‌سازد. هر يك از رشته‌هايي را كه درلبه‌ي پارگي كاغذ مي‌بينيد، از هزاران مولكول سلولز درست شده‌ كه مانند رشته‌هاي طناب به دور هم پيچيده‌اند. چوب درختان مقدار زيادي سلولز دارند. از اين رو، كاغذ را از چوب آن‌ها مي‌سازند.

براي ساختن كاغذ، درختان را مي‌برند و به كمك دستگاه‌‌هاي ويژه‌اي، تنه‌ي آن‌ها را ريز ريز مي‌كنند. سپس، تكه‌هاي كوچك چوب را با مواد شيميايي(از جمله سود، سولفات يا سولفيت) و مقدار زيادي آب داغ، مخلوط مي‌كنند. به اين ترتيب، خميري از رشته‌هاي سلولزي به دست مي‌آيد. آن‌گاه، خمير را روي يك توري فلزي مي‌ريزند تا آب اضافي خود را از دست بدهد. سپس خمير از لابه‌لاي چند غلطك مي‌‌گذرد و آب خود را بيش‌تر از دست مي‌دهد. پمپ‌هاي مكنده‌ي آب، به اين كار كمك مي‌كنند. سرانجام، خميري كه به صورت ورقه‌ي درازي درآمده است، با گذشتن از لابه‌لاي غلطك‌هاي داغ، كه در دستگاه‌هاي بزرگ بيش از 100 عدد است، خشك مي‌شود و به صورت كاغذ در مي‌آيد. در پايان كار، دستگاهي كه به رايانه ارتباط دارد، كلفتي كاغذ، اندازه‌ي آب و شمار سوراخ‌هاي احتمالي موجود در آن را بررسي مي‌كند. در صورتي كه كلفتي كاغذ در همه‌جا يكسان باشد، اندازه‌ي آب مناسب باشد و تعداد سوراخ‌ها چندان زياد نباشد، كاغذ برش مي‌خورد و به بازار فرستاده مي‌شود.

گاهي با بهره‌گيري از مواد ديگري، كاغذهاي بهتري ساخته مي‌شود. براي مثال، براي اين كه كاغذ سطح صاف‌تري داشته باشد و آب زيادي به خود نگيرد، نشاسته يا رزين به دست آمده از درخت كاج را به آن مي‌افزايند. براي ساختن كاغذهاي بسيار نرم و سفيد نيز كاغذ را از لابه‌لاي غلطك‌هايي مي‌گذرانند كه دماي بيش‌تري دارند و سطح آن كاغذ‌ها را با مخلوطي از خاك چيني و آب مي‌پوشانند. هم‌چنين، براي اين كه كاغذ محكم‌تر شود، به آن پنبه مي‌افزايند. اگر هم بخواهند از كاغذ، دستمال كاغذي درست كنند، به آن نرم‌كننده مي‌افزايند و با كمك مواد شيميايي، ميكروب‌هاي آن را از بين مي‌برند. بنابراين، با بهره‌گيري از مواد گوناگون مي‌توانيم كاغذهاي ويژه، مانند كاغذهاي صافي، كاغذهاي روغني، كاغذهاي خوش‌بو، كاغذ نقاشي، كاغذ خوش‌نويسي، كاغذهاي صنعتي، كاغذ دست‌شويي و گونه‌هاي ديگر، ساخت.



كاغذ و هنر

كاغذ نه تنها در نگارش بلكه در هنر نيز نقش مهمي دارد و برخي هنرها، مانند خوشنويسي و نقاشي، پيوند تنگاتنگي با كاغذ دارند. از اين رو، طي ساليان دراز كوشيده‌اند كاغذهايي با ويژگي‌هاي مناسب براي كار هنري بسازند. گاهي نيز خود كاغذ يكي از پايه‌هاي اصلي كار هنري مي‌شود كه نمونه‌ي آن را در كلاژ و به شيوه‌اي چشمگيرتر در هنر كاغذبري(قطاعي) مي‌بينيم. كاغذبري يكي از شاخه‌هاي هنري ديرپا، اما فراموش شده است و در آن، هنرمند پس از طراحي روي كاغذ ساده يا رنگين، نقش را با قيچي يا كارد مخصوص(شفره) از ميان كاغذ در مي‌آورد و آن را بر زمينه‌اي به رنگ ديگر مي‌چسباند.

به نظر مي‌رسد خاستگاه اصلي اين هنر در چين باشد. چينيان دريچه‌هاي پنجره‌هاي خود را به جاي شيشه با كاغذ مي‌پوشاندند و آن كاغذها را با رنگ يا كاغذبري‌هاي رنگين آرايش مي‌كردند. اين هنر در سده‌ي نهم هجري به ايران وارد شد و به كوشش شيخ عبدالله كاتب، دوست محمد مصور، مير محمد باقر قاطع، دوست مصور، ميرمحمد طاهر مجلد، ياري مذهب هروي، مظفر علي تربتي، نذر علي قاطع و ميرقاسم مذهب به شكوفايي رسيد. نمونه‌هاي زيبايي از كارهاي آن استادان در موزه‌هاي ايران و تركيه نگهداري مي‌شود.

هنر كاغذبري از ايران به تركيه(عثماني) و سپس از آن‌جا به كشورهاي ديگري مانند سوئيس، فرانسه و لهستان، راه يافت و در آن سرزمين‌ها مورد توجه قرار گرفت و همچنان به آن مي‌پردازند. اين هنر در لهستان چنان گسترشي يافت كه اكنون هنرشناسان لهستاني بسان هنر ملي به آن مي‌نگرند. نزديك نيم سده پيش(1950 ميلادي) نيز كتابي به نام "كاغذبري ملي در لهستان" از سوي ناشري گمنام در ايران منتشر شد و ايرانيان بار ديگر از اين راه با هنري كه زماني در آن سرآمد بودند، آشنا شدند.

تذکر :

برآورد هزينه هاي و مخارج و ساير ارقام استخراج شده براي راه اندازي يک کارگاه توليد کاغذ و صنايع کاغذ ساز ميباشد و به صورت زود بازده ميباشد و کاملا مشخص است که براي راه اندازي يک مجتمع توليد کاغذ به صورت عظيم نياز به صرف هزينه هاي بسيار زيادي ميباشد .
خواص فيزيکي اسيدهاي کربوکسيليک

اسيدهاي کربوکسيليک ، مولکولهاي قطبي مي‌باشند و مي‌توانند مثل الکل ها و آمين ها ، ايجاد نمايند. نقطه جوش اسيدهاي کربوکسيليک حتي از الکلهاي هم‌کربن نيز بالاتر است. بعنوان مثال ، نقطه جوش بوتانل و اسيد بوتيريک به ترتيب 177,7 درجه سانتي‌گراد و 162درجه سانتي‌گراد مي‌باشد. بالا بودن نقطه جوش اسيد به پيوند هيدروژني قوي و تشکيل دي‌مر اسيد نسبت داده مي‌شود. بالا بودن نقطه ذوب همه اسيدها در نقايسه با الکل‌ها نيز بدين گونه توجيه مي‌شود.

اسيدهاي يک تا چهار کربنه در آب بخوبي محلوند. اسيد پنج کربنه (اسيد والريک) نيز تا حدودي در آب حل

مي‌شود، ولي اسيدهاي سنگينتر کم‌محلولند. بدون شک ، محلول بودن اسيدهاي کربوکسيليک کوچک در آب ، بعلت تشکيل پيوند هيدروژني بين گروه کربوکسيلي و مولکوهاي آبکي باشد.

با وجود اين ، اسيدهاي کربوکسيليک در حلالهاي غيرقطبي مثل اتر ، و در حلالهاي با قطبيت کمتر مانند الکل نيز حل مي‌شوند. در طيف سنجي مادون قرمز گروه کربونيل اسيدهاي کربوکسيليک در 1700-1725cm-1 جذب مي‌دهند و جذب مربوط به پيوند هيدروژني در 2500-3500cm-1 ظاهر مي‌گردد.

خاصيت اسيدي اسيدهاي کربوکسيليک

اگرچه اسيدهاي کربوکسيليک در مقايسه با اسيدهاي معدني مثل اسيد سولفوريک و اسيد کلريدريک و اسيد نيتريک بسيار ضعيف مي‌باشند، ولي در هر صورت ، در مقايسه با الکل‌ها ، آب ، آمونياک و استيلن ها از اسيديته قوي‌تري برخوردارند.

اسيديته اسيدهاي آلي به ساختمان اسيد و طبيعت عوامل و گروههاي موجود در روي آلکيل يا آريل بستگي دارد. مثلا تري‌کلرو استيک اسيد حدود 103*15 بار قوي‌تر از استيک اسيد مي‌باشد. اين اسيديته زياد و قابل ملاحظه به خاصيت الکترون‌گيري هالوژن ، مربوط مي‌باشد. بطور کلي ، گروههاي گيرنده الکترون ، قدرت اسيدي را افزايش مي‌دهند و برعکس گروههاي دهنده ، موجب تضعيف اسيديته مي‌گردند.