نگاهي به تیپولوژی موزه ها

مقدمه : 80 كارشناس موزه ها در این شماره در ، فاطمه حیدری تیپولوژی موزه ها "می پردازد . مقاله ای به بحث درباره " در این شماره ، بخشی از مقاله كه به بحث درباره فرم شکل گیری و تاریخچه موزه اشاره دارد ، چاپ می شود. و در شماره های آینده تلاش می شود تا بقیه بحث پیگیری شود. هزاران موزه در سراسر جهان آثار و اشیائي را نگهداري و تعبیر و تفسیر م يکنند. جملگي این آثار نشان دهنده محیط زیست طبیعي انسان و میراث فرهنگي اوست. به سبب اختلاف در اهداف و فعالیت هاي موزه ها طبقه بندي شفاف آن ها دشوار است. به هر حال، هر گونه کوشش در طبقه بندي آن ها سبب درک کامل تري از اهداف و برنامه هاي موزه مي شود. در اواخر قرن هجدهم، تحت تأثیر فلسفه فرانسوي و عصر روشنگري، و در اوایل قرن نوزدهم، به انگیزه پژوهشگران بود که طبقه بندي موزه ها براساس نامگذاري رشته هاي مربوط به مجموعه هایشان بوجود آمد. نخستین گونه بندي ـ که در ممالک بسیاري هنوز هم ب هکار گرفته مي شود و در اسام يکمیته هاي تخصصي "ایکوم "نیز به چشم مي خورد ـ تمایزي است که بین موزه هاي هنرهاي ظریفه، هنرهاي کاربردي، باستان شناسي، تاریخ، مردم شناسي، علوم طبیعي، دانش و تکنولوژي، موزه هاي منطقه اي و محلي و موزه هاي تخصصي مي توان قائل شد. با این حال سیر تحول موزه ها پس از جنگ جهاني دوم به تدریج مرزهاي بین رشته ها و مجموعه ها را از میان برداشته است. به طور کلي تیپولوژی موزه ها با نگرش جدید در سه گروه تقسیم بندی می شوند :