مقاله بررسی علل تمایل به خودکشی و پیشگیری از آن

مقاله بررسي علل تمايل به خودکشي و پيشگيري از آن در 14 صفحه ورد قابل ويرايش

فهرست مطالب

عنوان صفحه


چكيده....................................................................................................................................................... الف

قدرداني و تشكر...................................................................................................................................... ب

مقدمه........................................................................................................................................................ 1

بيان مسئله............................................................................................................................................... 3

گردآوري اطلاعات.................................................................................................................................. 5

راههاي پيشنهادي براي حل مشكل.................................................................................................. 7

مراحل اجراي راه حل ها..................................................................................................................... 9

نتيجه گيري............................................................................................................................................. 12

فهرست منابع.......................................................................................................................................... 13


چكيده

من مشاور دوره متوسطه هستم در دوران دبيرستان و پيش دانشگاهي اغلب نوجوانان روابط نزديكي با والدين و ساير افراد خانواده ندارند و معمولاً دخترها در اين سن بسيار احساساتي بوده و به سرعت عاشق مي شوند اين عشق ها در بسياري از موارد مشكلاتي را براي آنان بوجود مي آورد كه گاهي منجر به فرار از خانه يا خودكشي مي گردد. در اين بررسي تجربه اي از حل مشكل دختري كه فرد مورد علاقه‌اش را از دست داده و در مرحله ضربه سوگ قصد خودكشي داشته، مورد تحقيق و پژوهش قرار گرفته است. كه با ايجاد ارتباط بين مشاور و مراجع و برانگيختن احساسات مذهبي و مسئوليت نسبت به زندگي و بهبود روابط بستگان با مراجع توانستم اميد به زندگي را در وي افزايش داده و او را به شرايط عادي بازگردانم.


بيان مسئله

من مسئوليت مشاوره را در مقطع متوسطه عهده دار مي باشم سال گذشته مشاور يك مركز پيش دانشگاهي دخترانه بودم كه حدود 900 دانش آموز در رشته هاي ادبيات و علوم انساني، علوم تجربي و رياضي فيزيك در شاخه نظري در آن اشتغال به تحصيل داشتند و 200 نفر نيز دانش آموز دبيرستاني در رشته تجربي و رياضي فيزيك در سال دوم تحصيل مي نمودند.

در روزهاي پاياني سال يعني 27 اسفند ماه دو نفر از دانش آموزان به دفتر مشاوره مراجعه نمودند و اظهار داشتند كه دوستشان قصد خودكشي داشته و از ما تقاضاي كمك نمودند. بدنبال علت مسئله بر آمدم. دلايل مسئله را چنين يافتم:
1- قطع رابطه با شخص مورد علاقه

يكي از علل اقدام به خودكشي در نوجوانان قطع رابطه يا احتمال قطع رابطه با شخص مورد علاقه نوجوانان مي باشد.

وقتي دقيق تر به مسئله نگاه كنيم روشن مي شود كه واكنش نوجوان به حوادث منجر به خودكشي بطور كلي نتيجه به اوج رسيدن انبوه مشكلات است مطالعه اي كه در زمينه 154 مورد از اقدام به خودكشي انجام شده نشان داد كه نا اميدي مهمترين عامل اقدام به خودكشي است و نه افسردگي ناشي از يك وضعيت موقتي در زندگي (وتزل 1976) در مورد مطرح شده فرد مورد علاقه مراجع به تازگي بر اثر تصادف فوت كرده بود.
2- عدم رابطه مناسب با والدين

نوجواناني كه دست به خودكشي مي زنند معمولاً تاريخچه طولاني مدتي مبتني بر عدم ثبات و ناسازگاري در خانواده دارند. آنان چنان نسبت به والدين احساس بيگانگي مي كنند كه نمي توانند با آنان رابطه برقرار نمايند يا از آنان كمك بخواهند، نوجوانان مستعد خودكشي دوستان چنداني ندارند، ولي اگر رابطه داشته باشند بسيار پرشور و شديد است و آنچنان نيازمند اين رابطه اند كه غالباً دوستانشان از درك آنها عاجزند (كاپلان- پورافكاري 1380).

در اين مورد پدر و مادر كم سواد بوده و مراجع فرزند آخر خانواده‌اي پرجمعيت است كه فاصله سني والدين با اين دختر زياد و تفاوت فرهنگي نيز از عوامل عدم رابطه مناسب بين پدر و مادر و مراجع مي باشد فرزندان بزرگتر نيز ازدواج نموده و ارتباط اين دختر با آنها كم شده است. تنها فردي كه رابطه صميمانه با او دارد عموي جواني است كه در آن دوران بحراني در حال گذراندن دوره آموزشي سربازي در شهر ديگري بوده است و مراجع در سوگ فرد مورد علاقه اش تنها مانده است.
مراحل اجراي راه حل ها

در 28 اسفند مراجع به اتفاق دوستانش (براساس هماهنگي قبلي با دوستان دانش‌آموز و به اصرار آنها) به دفتر مشاور دبيرستان آمد، براساس اطلاعات اوليه كه توسط دوستان مراجع ارائه گرديد سعي شد با مراجع ارتباط برقرار شود، ساعتي با او صحبت كردم مينا بيشتر گريه مي كرد و خيلي كم حرف مي زد سرانجام موافقت نمود در ايام تعطيلات عيد براي اطلاع از وضعيت روحي و جسمي اش با او تماس تلفني داشته باشم تا نگراني ام رفع شود.

پس از آن با دوستان مينا جداگانه صحبت نموده و قرار شد در ايام عيد هر كدام به تناوب با اجازه خانواده به ملاقات او بروند و يا تماس تلفني داشته باشند.

- متاسفانه امكان تماس تلفني با عموي مراجع وجود نداشت زيرا در منطقه اي دور از شهر مشغول گذراندن دوره خدمت وظيفه بود.

- شماره اي از يك مجله روانشناسي كه حاوي مقاله اي داستاني در زمينه از دست دادن عزيزي و ارائه رهنمودهائي درباره اميد به زندگي پس از فقدان بود جهت مطالعه در اختيار مراجع قرار دادم و بر دلواپسي ام در مورد سلامت و روحيه وي تاكيد نمودم.

پس از روز اول عيد تقريباً هر روز تماس تلفني با مراجع داشتم بعد از يك هفته كه كمي روحيه اش تغيير نمود و لحن صدايش كمتر غمگين بود مراجع را تشويق نمودم كه يكي از كتاب هاي درسي را كه بيشتر به آن علاقمند است مطالعه نمايد و بعد از آن فاصله تماس هاي تلفني ام را بيشتر نمودم ضمناً دو بار هم با دوستانش تماس گرفتم تا از وضع روحي مراجع آگاهي دقيق تري داشته باشم بنا به اظهار آنان خوشبختانه مينا كمتر در مورد خودكشي صحبت مي كرد ولي همچنان غمگين بود. در طي اين مدت چند بار مراحل انجام كار را با مشاوران ديگر و مدير آموزشگاه بررسي كرده و نظر خواهي نمودم همگي از روند كار رضايت داشتند.

در زمان تعطيلات رفت و آمدهاي خانوادگي و آمدن خواهر مينا به همراه فرزندش در تغيير روحيه وي بسيار موثربوده است.

بعد از تعطيلات عيد وقتي عموي مينا به مرخصي آمد با وي تماس گرفته و خواهش كردم به دفتر مشاوره بيايد، و حضوراً مشكل دانش آموز را مطرح نمودم، قرار شد ايشان با فاصله كمتر به مرخصي آمده و مراقب مينا باشد و آدرس و شماره تلفن چند مركز مشاوره آموزش و پرورش و آزاد در اختيارش قرار داده شد كه در صورت ضرورت به آنجا مراجعه نمايند. ضمناً از عموي مينا خواستم به طور غير مستقيم از مادر و خواهر وي بخواهد ارتباط خود را با مراجع نزديكتر نمايند.

پس از آن هر هفته پيگير وضعيت مينا بودم علائم ظاهري نشان مي داد كه وضع روحي او مناسب تر است. دوبار هم با عموي ايشان تلفني در اين مورد صحبت نمودم. در تمام اين مراحل در ملاقات هايم با مراجع او خيلي كم حرف مي زد كه پس از بررسي متوجه شدم نسبت به افراد بزرگتر از خودش كم رو مي باشد و وقتي از دور حركات او را با دوستانش مي ديدم رفتارش طبيعي بود.