بررسی و سنجش حس امنیت در مناطق مختلف شهری

چكیده
از آنجا كه فضاهای شهری امروزی مولفه اي برای وقوع نا بهنجاری های شهری و در نتیجه عدم وقوع امنیت در شهر مي باشد، بنابر این بررسی جنبه های كیفی و كمی امنیت چه از لحاظ كالبدی و چه از لحاظ اجتماعی در فضاهای شهری امری ضروری است. همچنین بررسی شرایط امنیت زنان و دختران در فضاهای شهری، بخصوص در هنگام شب، دارای اهمیت است. فرضیۀ اول پژوهش حاضر بر این مبنا است كه حس امنیت برای ساكنین محلات مختلف شهری متفاوت مي باشد. فرض دوم وجود تفاوت حس امنیت را در شب و روز، برای دو گروه مختلف زنان و مردان در نظر دارد. برای ارزیابی فرضیات فوق، از روش كمی استفاده شده است، و از طریق پرسشنامه از مردم نظرخواهی شده است. به این منظور دو منطقه شهری در شمال و مركز تهران انتخاب شده است و اطلاعات گردآوری شده با استفاده از تحلیل های آماری مورد بررسی قرار گرفته اند. یافته های پژوهش، حاكی از آن است كه تفاوت معناداری میان میزان حس امنیت در دو محله مورد بررسی وجود ندارد. همچنین فرض تفاوت امنیت در شب و روز، برای مردان و زنان مناطق شمالی شهر پذیرفته شده است. ولی، در مورد مناطق مركزی این فرضیه رد مي شود. به این معنی كه حس امنیت در مناطق شمالی شهر در هنگام شب و روز متفاوت است و این تفاوت در میزان كاهش حس امنیت شب هنگام در میان زنان و مردان محسوس است ولی در مورد مناطق مركزی تفاوتی در میزان حس امنیت زنان و مردان مشاهده نمی گردد و شب هنگام، امنیت برای خروج از منزل برای آنان به یك میزان كاهش مي یابد. یافته دیگر نشان مي دهد كه مردم در انتخاب فضاهای ناامن در كل شهر تفاهم نسبی دارند. اكثریت آنها محله های پایین شهر، حاشیه ساختمان های نیمه كاره و كوچه های خلوت و تاریك را، فضاهایی با امنیت كم ارزیابی مي كنند. این حس عدم امنیت، در خیابان های شلوغ و مملو از جمعیت كاهش مي یابد. مردم حضور موثر پلیس و نیروی انتظامی، ارتقاء سطح فرهنگی و وجود شرایط مناسب فضا را مهمترین عامل در
ایجاد حس امنیت مي دانند