تحقیق بررسی دندانپزشكي ترميمي

تحقيق بررسي دندانپزشكي ترميمي در 12 صفحه ورد قابل ويرايش

دندانپزشكي ترميمي در سالهاي اخير توجه زيادي به زيبايي و كاربرد چسبدنگي (adhesion) در مواد دنداني نموده است، به طوريكه بيشتر سازندگان مواد دنداني و دندانپزشكي و حتي محققان نيز تمايل پيدا كرده اند تا دنبال محصولاتي باشند كه بالاترين ميزان bond strength را داشته باشند.

تعداد زيادي از مواد و سيستمهاي تمام سراميكي براي استفادة كلينيكي وجود دارند موفقيت طولاني مدت كلنيكي رستوريشن هاي باند شونده با رزين مانند لامينيت هاي پرسنلي اونله و اينله هاي سراميكي، پروتزهاي ثابت باند شونده با رزين و روكش هاي تمام سراميكي به اثبات رسيده است. يك باند قوي و مستحكم توسط رزين موجب افزايش Retention شده، انطباق مارژينها را تقويت كرده، از ميكروليكيج جلوگيري
مي كند و مقاومت دندان و رستوريشن را در مقابل شكست افزايش مي دهد.

يك باند قوي بين سراميك و رزين وابسته به گيرميكرومكانيكال و باند شيميايي به سطح سراميك مي باشد كه در اين صورت نياز به زبرسازي و تميز كردن سطح به منظور active ساختن كافي سطح مي باشد. روشهاي معمول surface treatment عبارتند از: grinding، abrasion توسط وسايل الماسي rotary، gritblast كردن با ذرات آلومينيوم اكسيد، اچ كردن با اسيد و تركيبي از روشهاي ذكر شده.

اچ كردن با محلولهاي اسيد هيدروفلوئوريك (HF) و يا آمونيوم بي فلورايد
مي تواند سطحي زبر و مناسب براي باند آماده سازد براي اين كار معمولاً از محلول HF بين 5/2% و 10% به مدت 2-3 دقيقه استفاده ميشود.

همانطور كه قبلاً نيز ذكر شد اسيد فلوئوريك اسيد خطرناكي بوده و استفاده از اين اسيد و حتي نگهداري اين اسيد در مطب دندانپزشكي خطرناك بوده و مضرات زيادي را هم براي دندانپزشك و هم براي بيماران بدنبال دارد. اخيراً استفاده از Silane coupling agent ها براي ايجاد باند شيميايي بين رزين و سراميك بسيار مورد توجه قرار گرفته اند. كاربرد يك Silane Coupling agent روي سطح سراميكي آماده شده باعث ايجاد يك باند شيميايي كوولانسي و هيدروژني شده و يك فاكتور اساسي براي ايجاد يك باند مناسب و كافي بين رزين و سراميكهاي Silica-based مي باشد. Silaneها مولكولهاي با دو گروه عاملي هستند كه به سيليكون دي اكسيد با گروههاي OH روي سطح سراميك باند مي شوند. و همچنين داراي يك گروه عاملي كوپليمريزه شونده با ماتريكس رزين مي باشند. Silaneها همچنين Wettability سطح سراميك را افزايش مي دهند.

در يك مطالعه توسط Lacy et al سراميك زبر شده توسط gritblast در صورتيكه يك Silane Coupling agent به كار نرود، retentive نخواهد بود. تعدادي از Silane ها كه داراي كربوكسيليك اسيد مي باشند حتي بدون استفاده از اچ كردن با HF يك bond strength كافي حاصل مي نمايند.

در مطالعه قبلي كه توسط Hooshmand et al انجام گرفت باند بين سراميك و رزين با استفاده از Silane coupling agent بطور جامع مورد ارزيابي قرار گرفت. آنها روش optimized شده اي را براي كاربرد Silane معرفي نمودند كه عبارت بود از اعمال Silane با brush سپس خشك كردن با هواي گرم ، سپس شستن با آب داغ و سپس خشك كردن دوباره.

آنها با استفاده از تست اندازه گيري TBS، قدرت باند بين سراميك و رزين را با استفاده از چهار روش Surface treatment : 1- پاليش 1، 2- gritblast با ذرات آلوميناي 50، 3- اچ كردن با HF 10%، 4- gritblast + اچ مقايسه كردند. همچنين durability باند را در سه محيط:

1- نگهداري در آب 37 به مدت هاي متفاوت تا 3 ماه، 2- thermal cycling 3- نگهداري در آب 100 به مدت 24 ساعت مقايسه نمودند.

نتايج مطالعه نشان داد كه با استفاده از روش optimized شد، اعمال Silane، مقدار TBS براي گروه پاليش شده تفاوت معني داري با گروههاي gritblast شد، اچ شده و gritblast+ اچ شده نداشت (p>0.05) و همچنين هيچ تضعيفي در TBS براي هيچكدام از گروهها بعد از نگهداري در آب 37 تا سه ماه و بعد از ترموسيكلينگ ديده نشد (p>0.05) و باند Silane قادر به مقاومت در برابر حمله هيدروليتيك در آب جوش مي باشد.

اهميت مطالعة قبلي در اين بود كه نتايج مطالعه نشان دادند كه يك باند مستحكم tensile بين رزين و سراميك با كاربرد روش مناسب اعمال Silane بدون استفاده از HF بدست مي آيد.

بيشتر تستهايي كه تاكنون جهت ارزيابي باند مورد استفاده قرار گرفته اند تستهاي Shear، Tensile بودند. دانشمندان متعددي مشكلات و مسائل مربوط به اين تستها را در دندانپزشكي امروزي نشان داده اند و مورد اطمينان بدون اين تستها را در مورد اندازه گيري دقيق چسبندگي و اطلاعات بدست آ‌مده از آنها براي بررسي كلنيكي ميزان چسبندگي را مورد سوال قرار داده اند.

(Sheriff et al., 1991, Stanley et al., 1993)

توزيع غير يكنواخت استرس كه در تستهاي Tensile، Shear ايجاد مي شود باعث شروع شكست از نقايص موجود د ر interface و يا در ماده اي كه در ناحيه تمركز استرس قرار دارد مي شود و اين نقايص بصورت غير كنترل شده هستند و variation زيادي را در داده هاي بدست آمده نشان مي دهند. لذا ما در اين مطالعه از تست اندازه‌گيري Inter facial fracture toughness استفاده كرديم كه تست دقيقتري نسبت به تستهاي مرسوم tensile, shear مي باشد و با معرفي يك Crack كنترل شده از لحاظ طول و محل قرارگيري در interface با دقت بيشتري مي توان interface را مورد بررسي قرار داد.

بوده و اين احتمالاً روي نتايج تأثير خواهد گذاشت.

2- مهمترين عاملي كه در اين مطالعه روي مقدار كارآيي adhesion اندازه گيري شده تأثير گذار است ناحيه bonding دقيق مي باشد. گزارش شده است كه flash و leakage ماده adhesive از ناحيه bonding، باعث افزايش nominal bond strength مي شود (Van Noort et al., 1991) در مطالعه اي كه انجام شد نوار تفلون براي كنترل ناحيه adhesive بكار رفت نوار براي بدست آمدن seal كامل برنيش شد و كاملاً از نظر دقت بررسي شد ولي با وجود اين اقدامات تعدادي نقايص ميكروسكوپي در سطح مشاهده شد كه ممكن است روي نتايج تأثير گذاشته باشد. انتظار مي رود مهمترين تأثير اين عامل روي بالا رفتن انحراف معيار انرژي بحراني G1C باشد . در تعدادي از نمونه ها كه leakage قابل ملاحظه اي مشاهده مي شد و نتايج را بيش از اندازه تحت تأثير قرار داده بود، نمونه ها دوباره آماده و تست شدند.

3- عامل ديگري كه روي نتايج تأثيرگذار مي باشد قرار دادن صحيح glasstube
مي باشد هر گونه لرزش دست به هنگام قرار دادن glass tube و يا قرار دادن كامپوزيت يا در حين curing در اولين مرحله تأثير زيادي روي نتايج خواهد داشت اعمال نيرو در اين مطالعه مي باشد. در مطالعة حاضر نيرو دقيقاً بايستي به فاصلة mm9 از interface اعمال شود. اگر اين فاصله اندكي كم يا زياد شود تأثير قابل ملاحظه اي روي مقدار عددي G1C خواهد داشت. اين موضوع نشان مي دهد كه در مطالعة حاضر دقت عمل كننده بسيار حياتي مي باشد.

5- امكان ايجاد حباب به هنگام قرار دادن كامپوزيت در اولين مرحله باعث تضعيف كامپيوزيت در نزديكي ناحيه bonding مي شود و امكان شكست Cohesive را در Resin بالا مي برد و همچنين امكان وجود حباب در پرسلن به هنگام تهيه ديسك سراميكي موجب تضعيف پرسلن و بوجود آمدن شكست Cohesive در procelain شود كه اين موضوع اهميت Condensation مناسب را هم در هنگام ساخت disc سراميكي و هم به هنگام bonding مي رساند.

6- عامل ديگر ضخامت لايه Adhesive مي باشد. لايه Adhesive بايستي بسيار نازك باشد در غير اين صورت بعلت اينكه Adhesive داراي استحكام كمي مي باشد شكست از bulk رزين آغاز مي شود و داخل كامپوزيت ادامه مي يابد و مقدار واقعي toughness interface اندازه گيري نمي شود.

7- با توجه به اينكه از كامپوزيت dual cure كه شامل دو تيوب base و Catalyst مي باشد استفاده كرده ايم بايستي مقادير مساوي از دو تيوب در هر مرحله مخلوط شوند. با توجه به اينكه اينكار توسط دست انجام مي شود و معيار دقيقي وجود ندارد لذا ممكن است تركيب base و كاتاليست در نمونه ها اندكي با يكديگر تفاوت داشته باشد و اين متغير روي نتايج تست تأثير بگذارد. هر چند كه در اين مرحله بسيار سعي شده است كه مقادير مساوي از هر دو تيوب مخلوط شوند.

بايستي به اين نكته نيز اشاره كرد كه در گروه gritblast تفاوت معني داري با گروههاي اچ و اچ+ gritblast در هر دو محيط نگهداري آب 37 به مدت 24 ساعت و 30 روز مشاهده نشد.

(p>0.05) بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه با gritblast تنها بدون اسيد اچينگ باند مطمئن بين سراميك و رزين كامپوزيت مي توان ايجاد شود.

Failure mode براي گروهها در مرحله دوم مطالعه تقريباً مشابه با مرحله اول بودند.

همانطور كه توضيح داده شد اين مطالعه با مطالعة قبلي كه از TBS تست استفاده شده بود نكات مشترك و غير مشترك دارد. مهمترين تفاوتي كه در اين دو مطالعه ديده مي شود تقويت باند رزين – سراميك پس از water-storage بود.

هر چند در مطالعه قبلي نيز اين يافته مشاهده شده است ولي ميزان افزايش bond strength را قابل ملاحظه گزارش نكرده است. شايد بتوان چنين توضيح داد كه تست TBS به اندازه تست Fracture toughness قادر نيست تقويت باند را نشان دهد. در مطالعه قبلي علاوه بر محيط نگهداري آب مقطر 37 از دو محيط نگهداري ديگرنيز استفاده شد: Thermo cycling به ميزان 3000 cycle بين 5 و 55 درجه و نگهداري در آب مقطر 100 درجه بمدت 24 ساعت نتايج نشان داد كه هيچگونه كاهشي در TBS گروهها بعد از ترموسيكلينگ ديده نشد و اما كاهش قابل ملاحظه اي در ‏TBS نمونه ها بعد از نگهداري در آب 100 درجه مشاهده شد ولي با توجه به اينكه mode شكست بصورت Cohesive در رزين بود چنين نتيجه گيري كه كاهش TBS به دليل تضعيف رزين بود و باند Silane به سراميك در مقابل حمله هيدروليتيك مقاومتر از رزين مي باشد.