پايداري و منظر شهري محلات

امروزه منظر شهري به مثابه يك پايگاه نظري جديد در نگاه جامع به شهر مطرح است . از سوي ديگر مباحث مرتبط با
پايداري نيز آموزه هاي مهمي در ارتباط با مديريت محلات در شهر دارند . ارتباط ميان اين دو پايگاه نظري و كاربرد آن در
مقياس محلات از اهداف اين پژوهش است.
در اين نوشتار ابتدا مفاهيم منظر شهري مورد بررسي قرار مي گيرد و سپس مفهوم پايداري در محلات و رويكردهاي نوين
نسبت به آن طرح مي شود و در نهايت چگونگي برقراري ارتباط ميان منظر شهري با رويكرد پايداري ارائه م يگردد. دستاورد
اصلي اين نوشتار تاكيد بر اين نكته است كه در مديريت محلات شهر بايد همزمان به منظر شهري و اصول پايداري توجه
شود. تلفيق اين دو پايگاه نظري در مديريت محلات مي تواند هم موجب ارتقاء كيفيت سيما و منظر شهري محلات گردد و
هم موجبات پايداري منظر شهري دلخواه در محلات را فراهم آورد. همچنين در اين راستا پيشنهاد مي گردد علاوه بر
مقررات ملي ساختمان كه در مورد تك بناها وجود دارد، مقرراتي نيز مرتبط با محلات وضع گردد تا تغيير تحولات آتي
محلات شهر در ابعاد معماري و شهرسازي مديريت شود.