آفات مهم گندم و مديريت كنترل آنها در ايران

مقـدمـه
گندم عمده ترين محصول زراعي كشور است. سطح زير كشت گندم آبي و ديم كشور در سال 1380 به ترتيب27/2 و51/3 ميليون هكتار و متوسط عملكرد آن در شرايط آبي و ديم به ترتيب 3 و 7/0 تن در هكتار بوده است. نرخ خودكفايي گندم در سال هاي مختلف بين 60-80 درصد نوسان داشته است. در صورتي كه متوسط عملكرد در شرايط آبي و ديم به ترتيب تا سطح 8/4 و16/1 تن در هكتار افزايش يابد، خودكفايي در توليد اين محصول تحقق خواهد يافت(كشاورز و همكاران، 1380).
مهم ترين عوامل تآثيرگذار در كاهش عملكرد گندم كشور به شرح زير مي باشند(آهون منش،1371):
  پايين بودن آگاهي و دانش علمي و عملي كشاورزان
  نارسايي در تآمين و توزيع به موقع نهاده هاي كشاورزي(بذر، كود، سم و …)
  بالا بودن ميزان ضايعات در مراحل مختلف توليد
  محدود بودن منابع آب و يا عدم وجود نظام صحيح آبياري در اغلب مناطق كشور
  خسارت آفات، بيماريهاي گياهي، علف هاي هرز و عدم مديريت صحيح كنترل آنها
  عدم مصرف صحيح و بهينة كودهاي شيميايي و يا كمبود و عدم توزيع به موقع آنها
  كاربرد غير اصولي و نامنظم ماشين آلات و ادوات كشاورزي
  عدم توسعة مكانيزاسيون كشاورزي در بسياري از نظام هاي بهره برداري
  كمبود وسايل، ابزار و اعتبار در زمينه هاي مختلف تحقيق، ترويج و آموزش كشاورزي
  كمبود سرمايه گزاري در توليد محصولات كشاورزي
  نارسايي سياست ها و برنامه هاي كشور براي توليد محصولات كشاورزي
فهرست مطالب
مقـدمـه
آفات گندم و اهميت اقتصادي آنها
راست بالان زيان آور گندم
سن هاي زيان آور گندم
جوربالان زيان آور گندم
بال ريشك داران زيان آور گندم
سخت بالپوشان زيان آور گندم
بال پولك داران زيان آور گندم
دو بالان زيان آور گندم
بال غشائيان زيان آور گندم
كنه هاي زيان آور گندم
مديريت تلفيقي آفات گندم
منابع