ترجمه فصول 1و4 كتاب آموزش و پرورش سیاسی و ثبات Political Education and Stability

ترجمه فصول 1و4 كتاب آموزش و پرورش سياسي و ثبات Political Education and Stability در 63 صفحه ورد قابل ويرايش

معرفي:‌ در زير اثري از هربت‌هايمن در (سال) 1959، چاپ شده است. سياست اجتماعي به سرعت گسترش يافته است. نظم زير گروهي داخل تحقيقات سياسي مي‎باشد. امروزه اين تحقيقات مخصوص در حال پايان هستند و شايد بهتر و به صرفه‌تر بود اگر يك گزارش در مورد آن نوشته مي‌شد تا اينكه يك كتاب ديگر در اين موضوع پوشش داده شود. هر چند من به طور اخص توضيح نمي‌دهم چرا سياست اجتماعي و تحقيق آن در سالهاي 1960 گسترش يافت، نه حتي دلايل سقوط آن را، من به تأثيرات بعضي از پيشرفت هاي اصلي مربوط ساخته ام. من هم چنين به بعضي از تاليفات مركزي براي نشان دادن اين كه كدام براي آناليز جامعه سياست معاصر در داخل دموكراسي‌هاي انگلو- آمريكا است. نيز توجه كرده ام چنانچه اين كتابي است كه سعي مي‌كند شماري از چيزهاي مختلف را بررسي كند. بين يك دولت رقابتي است كه در آن تغييرات كاركترهاي فرهنگ سياسي آنگلو- آمريكايي را آزمايش مي كند. در زماني كه ما نزديك هستيم تا سالگرد انقلاب امريكا را جشن بگيريم اين به نظر مي رسد كه هر دو در اين زمان مهم است. فرهنگ سياسي دوباره ارزيابي افكار به عنوان حركات است كه ماندگاري دو سياست را تهديد مي‎كند. همچنين نشان مي‎دهد توجهات جامعه شناسي سياسي را براي استفاده از تاريخ معاصر در راستاي هدفش. اين كتاب بنابراين مجموعي از مواد خام متضاد است و هر چند محصول نهايي شايد به سليقه ي همه كس نيايد، آن عكس العمل سنتي در جامعه دارد كه من آن را مي‌پذيرم.

اين كتاب «پايان ايدئولوژي» دانيل بل در يك زندگي سياسي است. «تعريف دموكراسي كاپيتاليستي»، كه در دوره پيشرفت بخش‌هاي صنعتي بود. اين زاويه ديد ديگري از آن زندگي سياسي است. كه البته با سودمندي از تجربيات تاريخي بيشتر نوشته نشده است. سال‌هاي 1960 شاهد،‌ سقوط توافقات سياسي و ايدئولوژي بود. اما در مقايسه سياست‌هاي مانده در بريتانيا و ايالات متحده، هر چند بعضي ها ترس‌ها و اميدهاشان را ابراز كردند،‌ هيچ كدام از دولت‌هاي رياست جمهوري مدار و پارلمان مدار هنوز به پايان نرسيده‌‌اند. در حالي كه من مخالفم با آناليز بل، ولي با بسياري از نكوهش هاي او از چپ سياسي، جنگ نمي‌كنم. بخش كاپيتاليست ترتيبي ساده از توافقات براي حكم راني از يك سطح (طبقه) به سطح (طبقه) ديگر نيست. هم زمان جدايي طبقات تنها جدايي پتانسيل نيروها هستند در بخش مدرن صنعتي و نه لزوما مهم. در واقع آن حركت‌هاي اجتماعي سياست است كه آزمايش شده اند. اين كتاب قابل توجه و دربرگيرندة مثال‌هايي از تضادهاي غير طبقاتي نيست. حركت‌هاي پنج بخش نخست بعضي از مشكلات مركزي داخل سياست اجتماعي سنتي را بررسي مي‌كند. بخش (1) توضيح مي دهد ارتباط ميان پردازش اجتماعي كاركتر سياست در حالي كه بخش (2) نشان مي‌دهد كه چگونه آن رفتار بدست آمده است. نتايجي دارد كه نه تنها براي شخص اما براي سيستم سياسي كاربرد دارد. در بخش سوم من بحث كردم تحصيلات نرمال ابزار اصلي تحصيلات سياسي است و آن قابل دسترس مي‎باشد. ولي در بريتانيا، و ايالات متحده ايجاد نشد،‌ و مورد توجه قرار گرفتند گونه‌هاي شهروندي. در بخش چهارم و پنجم الگوهاي مشاركت سياسي مورد توجه قرار گرفته‌اند و پاسخ آن‌ها خوب مي‎باشد به ساختارهاي ارائه شده، و نقش اجتماعي نيز بررسي شده است. قسمت دوم كتاب بر پايه‌ي مواد پرونده‌اي كشيده شده از حركتهاي معاصر سياست – اجتماع است. اين حركتها اساسا برخلاف الگوي دروني قابل ارزيابي هستند. هدف اين است كه ببينيم چه مفهوم‌هايي را آنها نگه داشته‌اند براي پردازش آموز‌ه‌هاي سياسي و چگونه اين مفاهيم ادراك ما را از فرهنگ سياسي انگو- آمريكايي در بر مي‌گيرد. بخش كاركردي روي كلاس مقاومت از نوع تحقيق‌اند.

براي در نظر گرفتن شخص كه پذيرفته شده است در اين موقعيت، دريافت اين مسئله مشكل است زيرا در آن خوب تحقيق نكرده است از نقش سياست اجتماعي و بر خلاف اينكه كاملا متفاوت از هرنوع تحقيق است اين مسئله درك نشده است در انواع مشاهده توسط دانشمندان اجتماعي بسياري از مردم به من در آماده‌سازي اين كتاب كمك كرده‌اند. روس گراهام، روبرت داوس، خواندند وتوجهي نكردند، در حالي كه كوين مك كومريك ،‌ روبرت بنويك،‌ بريان ساتر، سوزاناهندلي، ماري وارنر، نايچل بولس، آلن گرامي، توني دويسون، مارگوس كانلايف و روبرت ويلكسنيون نظرات خودشان را در مورد بخش‌هاي خاص ارائه دادند. كوين مك كومريك و اندي ريد به اندازه‌اي كافي مهربان بودند كه مبادا با اين مخالفت كردن در موضوعات مختلف، مشكل براي من ايجاد كنند. براي بعضي سال ها من فكر مي‌كردم در مورد يك رشته در تحصيلات سياسي در دانشگاه ساسكس ايجاد كنم و دانش آموزان موفق به من نشان دادند بسياري از ديدگاه‌هاي ارزشمند ونظرات مقصور در اين كتاب و دانشگاه ساسكس مرا تشويق به درس دادن كرد و مرا با سازمان ها كمك كرد و نوشتن اين كتاب را سريع كرد در نهايت من مايلم كه سپاسگزاري كنم از ناشر جان ويلي و پسران براي مهرباني‌هايشان و حرفه‌اي گري‌شان البته من مسئوليت قصور در متن نهايي را برعهده مي‌گيرم.
بخش يك تئوري پشتيباني اجتماعي. درك كردن تغييرات اجتماعي

استفادة اصلي از مطالعه سياست اين است كه بر روي ساختار تغييرات سياسي حساب نشود اين استفاده از افتخارات گذشته است و هم چنان كه پاسخ‌‌ها در هر دو صورت بسيار و متفاوت هستند. يكي از شاخه‌هاي اصلي از جامعه‌شناسي مدرن اشاره مي‌كند به پاسخي كه به رفتار شخص از ساختار سياست مربوط است. مواد خام اساسي در اين ارتباط پشتيباني شهروند از تغيير ساختار است. پشتيباني شهروند چيزي نيست كه بخش‌هاي معين بتوانند آنها پشت گوش بياندازند. بنابراين سازمان‌ها ايجاد شده‌اند ولي مشخص نشده است كه هدف آنها حمايت و پشتيباني است. اين پردازش‌ها بي‌گونه‌اي ارجاع داده مي‌شوند. چنانچه جامعه سازان به عنوان نماينده هاي اجتماع در پايه‌ي تئوري تغييرات سياسي هستند. بدين گونه آن نتيجه‌اي از پردازش اجتماعي است كه در ساختمان پشتيباني شهروند موثر است تحقيق گذشته در سياست اجتماعي در مورد كاركرد اين تئوري به وسيلة پلاتو شروع شد.

به علاوه توضيح دادن بسياري از مشكلات تئوري كه در كنار گسترش اجتماعي ساري از تغييرات است پارسونز هم چنين به تئوري مرتبط توجه مي كند كه گوناگوني در جامعه‌ي آمريكايي معاصر ندارد. مفهوم او همراه با مفاد خام براي مطالعه‌ي پردازش هم گون هستند. پل اصلي‌ ميان تئوري بزرگ پارسون و بيشتر يافته‌ها در پرتونده‌ي سياست اجتماعي ساخته شده بود. توسط ديويد اسيتون اين شگفت‌آور نيست در بررسي لذت يكسان آن‌ها از به كار گرفتن آناليزسيستم در مطالعه پديده‌هاي اجتماعي در اواخر سال‌هاي 1950 اسيتون نوشت. يكبار ما ايده‌ي زندگي سياسي علاوه بر سيستم رفتاري را وفق داريم در هر حال ما راهنمايي شديم به درخواست دانستن داخل شرايط كه براي سيستم ممكن بي‌ساخت كه خود را نگاه دارد يا تغيير كند كه اين ناموفق شدن در نگه داري خويشتن است. در ميانه‌ي دهه‌ي 80 بخسي از سياست اجتماعي مجبور است كه بازي كند در ايجاد تغييرات «به صورت بسيار مهم، تئوري مطالعه از پردازش اجتماعي در زندگي سياسي خانگي مي‌كند. گرايش به ديگران براي درك راهي كه سيستمهاي سياسي مي توانند بر روي آن پافشاري‌ كنند حتي چنانچه آن‌ها تغيير مي‌كند. براي بيشتر از يك نسل.
يادگيري رفتارهاي سياسي

مراحل يادگيري علوم سياسي

گرچه داخلي است كه رفتارهاي سياسي يادگيري رفتارهايي است وقتي هومن در سال 1959 تست جامعه سياسي پيشرفته خود را نوشت توانست بنويسد او انسان بطور گسترده‌‌ از رفتارهاي سياسي وقتي آنها را آموخت رنج مي برد. عليرغم اين حقيقت كه مدت منحصرا كه دودلي آشكار دانشمندان براي يادگيري مراحل آن همه جمعا غير قابل تصور نيستند. و انواع مهارت‌هاي كه شامل اين مطلب مي‌شود كاملا شبيه آنها نيستند كه مورد نظر روانشناسان است بلكه مورد روانشناسان است بلكه مورد نظر دانشمندان علوم سياسي است.

گرين استين گفته است كه اين مطلب داراي رموزي است كه در آن نهفته است و دانشمندان علوم سياسي استحقاق آنرا دارند كه به تنهايي آنها را مورد بررسي قرار دهند.

بعضي مسائل مشكوك در حين يادگيري علوم سياسي پيش مي‌آيد يك پروسز است و باعث بوجود آوردن مسائل مترولوژي « شناسي» و تئكوريي مي‌شود.

حقيقت اينكه يادگيري علم سياست با گذشت زمان وبا مشاهدات مسائل پيچيده همراه است. اين مشاهدات بر پايه رمانهايي است كه از احتمالا از اهميت بيشتري برخوردارند.

رابرت لان در ميان بقيه دريافت كه در ميان راههاي مسائل سياسي يك راه با برخوردهاي طولاني وعميق و بحث‌هايي با بزرگتران وجود دارد. سايز نمونه بهرحال كوچك است ولي پاسخ بر است در سطح بالايي قرار دارد.

طبيعتا هيچگونه تجزيه و تحليلي ازمواردي كه اتفاق بيافتد نيست ولي براي جمع آوري مطالب گسيخته است و اينكه رفتارهاي سياسي را روشن نمايند. در اين مسير با اعتبار مي كنند كه جنبه‌هاي عجيب اطلاعاتي وسازان شخصيتي را با هم جمع بندي كنند.

هر چه از تكنيك هاي معمولي بيشتر استفاده كنند و رفتارهاي مستقل را مورد بررسي قرار دهند مخصوصا وضعيت اقتصادي اجتماعي، ‌سكس، مذهب و تابعيت و سن را براي

تئوري جامعه پذيري سياسي و مشاركت سياسي:

علوم سياسي تجربي زمان زيادي را وقف خود نموده است وبراي مطالعه آن انرژي زيادي بكار رفته : تمام مراكز تحقيقي خود را وقف اين مسئله كرده‌اند كه اگر يك مسئله فراتر از ديگران باشد آنست كه بيشتر شهروندان دموكراسي‌هاي آمريكايي قاطعانه نسبت بداني بي تفاوت هستند.

بنابراين بيشتر آنها در رده به علاقگي قرار دارند وتوجهي به تئوري دمكراتيك ندارند با اين نتيجه كه هر دو جنبه‌هاي اين مسئله هم تئوري هستند وهم تجربي وجود طبقات مختلف كه در اين مقوله مشاركت دارند وبه اين موارد علاقه هستند نشان دهنده نقش سياسي جامعه پذيري است. يكي از نقش‌هاي عادتي تئوري دمكراتيك اين است كه مردم بايد در كار جامعه دخالت داشته باشند. اين مسئله به وسيله دانشمندان تجزيه تحليل شود و بي توسط مردم مورد توجه قرار نگرفته است. بنابراين سطحا بين شركت كنندگان و سطوح آشكار بي علاقه نكته‌اي وجود دارد.

وظيفه اصلي اين فصل اينكه با تحقيقات جامعه اي برخوردهاي اين چنين را بررسي نمايد. بهرحال فصل بعدي به تجزيه و تحليل بكارگيري هم زمان انتقادهاي تئوري جامعه شناسي مي‌پردازد. كه اصل آن روي تئوري سياست هاي انگليسي امريكايي و يك رشته آداب و رسوم تحقيقاتي متمركز است.

در فصل قبل من بحث كردم كه اهداف غير ثابت تحصيلي اثر تحصيلات رسمي روي رفتارها را مشكل كرده است. يك در اين فصل روي تئوري دمكراتيك وجود دارد كه براي شركت كنندگان است و ممكن است در رابطه با رفاه افراد جامعه باشد يا مربوط به وضعيت شخصي باشد و هيچكدام لزوما كامل نيستند.

وقتي تحقيقات جامعه‌اي را امتحان كنيم كه از آن درك داشته باشيم و اخلاف بين عادات و رفتارها را پيدا كنم. اين محتواي تئوريكي قابل چشم پوشي نيست گرچه ممكن است شامل تعدادي نقص‌هايي در مورد تئوري دمكراتيك باشد. اين شامل مشاهدات كلي جامعه شناسي در حوزه وسيعي است.
مفهوم مشاركت

اگر مشاركت سياسي را بعنوان يك فاكتور دمكراتيك بتوان شرح داد آنگاه منطقي است كه تصور كنيم حالت نمونه‌هاي مشاركت به حداكثر خود رسيده است. ولي دريك دمكراتي ارائه شده من و در تمام سيستمهاي سياسي و البته با من مواضع جداگانه وجود دارد.

مشكل اين نيست كه بعضي مشاركت‌هاي بيشتر از ديگران است بلكه وجود گروه‌هاي بي‌علاقه در ميان گروههاي جمعيتي معرض بحساب مي‌آيد. فاكتورهاي جمعيتي به اين معني نيست كه تمام نمونه‌هاي فعاليت‌هاي سياسي مورد تاييد است براي اينكه آنطوركه كرن هوستر مي‌نويسد.

آن يك چيز براي جمعيت است كه در يك زمان شخص شركت كننده و راههاي اساسي را براي مشخص كردن ايده‌هاي روشن نمايند. از طريق تجارت مجموعه‌ها و اتحاديه‌ها و يا از طريق انتخابات روش ديگري براي ايجاد روش‌هاي مستقيم روي مراكز حساس اجتماع است مانند هجوم قوانين دولتي و راههاي ديگر درگيري هاي سياسي.

بنابراين بعضي نمونه‌هاي مشاركت قابل قبول‌تر از ديگران است بعضي از عمليات طبق وضعيت سياسي مورد تاييد است و موازين نمونه سال 1960 برابري مي‌كند.

براي كمك به برقراري جامعه‌پذيري بايد از روش‌هاي خلاقه كمك گرفت و همينطور از نمونه‌هاي مخصوص رفتار سياسي ولي آموخته اتفاق بيافتد براي فرد يا گروه نتيجه صنف قدرت است؟‌ آيا اين در نتيجه دنبال كردن روشهاي نامناسب قديمي است؟

عقيده بر اين است يكي از خصوصيا ت تعريف شده دموكراسي آنست كه فعاليتهاي قانوني دولتي تمام جنبه‌هاي مختلف تاريك ا زعقايد عمومي را باعث مي‌شود كه بايد بيان شود. بعبارت ديگر در يك دموكردي تمام نكات و نظريات مجاز هستند. اما تمام آنها قابل اظهار كردن نيستند،‌ اگر تمام باورها از قانون در نتيجه وجود قدرت باشد برقراري قانون مشاركت رو به ضعف مي‌رود.

در حقيقت دانشمندان علوم سياسي در مورد بي‌علاقگي مردم بحث‌هاي زيادي كرده‌اند. و نمونه‌هاي جداگانه‌اي را ارائه داده‌اند نظريات مقتدي به علاقه‌گي اعلان خطر بر عليه شركت است.

لي پست چنين اظهار كرده است كه سطوح زيادي ازفعاليتهاي سياسي از برخوردهاي داخلي بوجود نيايد. ارقام آسماني نشان مي‌دهد كه حزب نازي هيتلر در اثر قدرت نه در اثر انتخابات افزايش يافتند اما نظري پست خود منش اين نيست: اين در اثر كشمكش هاي اجتماعي بود و نه در اثر اقدامات خودشان برگشتن به نيازهاي وظيفه آي روشي براي بي علاقگي اشاره كرده با اين ادعا كه سيستم امريكايي با تمام پيچيدگي‌ها و استقرار همراه است فشارهاي طبيعي براي آشكار سازي فرضيه سياسي قبل از مورد عمل قرار دادن آن اتفاق مي‌افتد. شركت زياد و قابل قبول از طرف شركت‌ كنندگان قبل از ورود به سيستم‌هاي سياسي مشاهده شده اگر هدف اين باشد كه استقرار يابد معني دارد زيرا شركت كنندگان جديد ممكن از شركت در گروهها كمتر علاقه نشان دهند واين توازن سياسي را بهم ميزند. در بريتانيا فرانشيتر از مراحل سياسي كرد. اين دانشمندان خبره در مورد انتخاباتي مي‌توانند اظهار نظر كنند كه كوششهاي سوفسطائي براي كنترل حركات انقلابي مخصوصا در گروهها كاملا فعال بوده است و در كارهاي گروهي به عنوان اعضاء ‌شركت كرده‌اند كش فراشتير از طرف زنان و جوانان و عكس‌العمل‌هاي متقابل و قوانيني سياهپوستان در شركت در انتخابات باعث افزايش شركت در انتخابات از طرف اين گروه شده است. و همينطور شركت كنندگان جديد بعضي مطالعات اجتماعي باعث پاسخ گويي به مطالب سياسي است و شهروند ايده آل آن است كه در نقش‌هاي اجتماعي شركت كند(ديفرانسيل ها و كارهاي مشترك)

يك فرد نمي‌تواند در تمام جنبه فعال باشد ولي بايد بداند كه او يك فرد موثر است كه مي‌تواند بطور در اين اكازيون‌هايي كه پيش مي‌آيد شركت كند. بنابراين يك شهروند خوب يك شركت كننده فعال نسبت امايك عضو بدرد خور است.