توضیحات:
شبکه

مقدمه:

پروتکل اینترنت خط سری (SLIP) و پروتکل نقطه به نقطه (PPP) در میان پروتکل‌های ICP/IP منحصر به فرد هستند زیرا عملکرد کامل لایه پیوند داده را در اختیار می‌گذارند. سیستم‌های که به یک LAn وصل می شوند برای کنترل اتصال واقعی به شبکه به یکی از پروتکلهای استاندارد لایه پیوند داده مثل اینترنت TokenRing وابسته‌اند. دلیل آن این است که سیستم‌ها معمولا از یک رسانه به صورت اشتراکی استفاده می کنند. پس باید یک مکانیزم MAC برای تنظیم دستیابی به ان وجود داشته باشد.

SLIP و PPP برای استفاده با مودم‌ها و اتصالات مستقیم دیگر که نیازی به کنترل دستیابی به رسانه ندارند طراحی شده‌اند. از آنجا که SLIP و PPP فقط دو سیستم را به هم وصل می کنند پروتکل‌های نقطه به نقطه یا انتها نامیده می‌شوند. در پشته پروتکل را تعریف می‌کنند، غیر از لایه فیزیکی که به یک استاندارد سخت افزاری مثلا برای واسط درگاه سری RS – 232 وابسته است که اتصال به مودم را در اختیار می‌گذارد.

معمولا سیستم‌ها ار SLIP یا PPP برای برقراری اتصال به انینترنت یا WAN استفاده می‌کنند، چه به LAN وصل باشد و چه نباشند. تقریبا همه Pc های مستقل که برای دستیابی به انیترنت از مودم برای وصل شدن به یک ISP استفاده می‌کنند این کار را با استفاده از یک اتصال PPP انجام می دهند هر چند برخی انواع سیستم‌ها هنوز از SLIP استفاده می‌کنند.

LAn ها نیز در مسیریابهای خود برای وصل شدن به یک ISP و برقراری امکان دستیابی به اینترنت برای کل شبکه یا برای وصل شدن به یک LAn دیگر و تشکیل یک اتصال WAN از اتصالات SLIP یا PPP استفاده می کنند. هر چند این دو پروتکل تداعی کننده اتصالات مودم هستند، ولی فناوریهای دیگر لایه فیزیکی از جمله خطوط استیجاری ، ISDN ، رله فریم و TM هم می توانند از SLIP و PPP استفاده کنند.