توضیحات:
عملکردگرايی ديدگاھھای مدرنيستی توسعه، انسان و شھر ومعماری را از معنا بيگانه و از حس تھی ساخته، و با توليد انبوه فضاھای بی ھويت و بی معنا انسان را در بی مکانی و بی ھويتی رھا کرده اند. الگوھای توسعه شھری پايدار ، از يک زاويه پاسخی به بی تفاوتی ھای خسارت بار نسبت به ھويت و تاريخ و حس و روح
در ديدگاه ھای مدرنيستی توسعه نيز تلقی می شوند. ھدف پژوھش ھای مکان محور در بافتھای شھری، فرا تر از راستی آزمايی فرضيات دانش روابط انسان و محيط در زمينه و بستری ايده آل، از حيث فراھم بودن تعاملات روزمره انسان و اجتماع و کالبد و معنا، مطالعاتی مستقر بر روابط وثيق حس مکان و رفتارھای مشارکت
جويانه شھروندان در فرآيندھای توسعه شھری پايدار بوده است