توضیحات:
پروژه کارآفريني توليد و نصب ايزوگام در 29 صفحه ورد قابل ويرايش


خلاصه طرح

موضوع طرح:توليد و نصب ايزوگام

نوع توليدات:ايزوگام

تعداد شاغلين:10 نفر



مشخصات سرمايه گذاري طرح(ارقام به ميليون ريال)

سرمايه گذاري کل طرح:3620

سرمايه گذاري ثابت:2200

سرمايه در گردش:1300

درآمد ساليانه:9500

سود ويژه:876

دوره بازگشت سرمايه:5030 ماه

نرخ بازدهي سرمايه:40%





شرح فرآيند و اطلاعات فني مورد نياز :

پيشگفتار :

ايزوگام، نام بازرگاني گونه‌اي عايق آماده? ضد نم و رطوبت براي پوشاندن پشت بام، استخر و مانند آن است. ايزوگام پوششي است براي عايق کردن که براي جلوگيري از رخنه و نفوذ آب به‌کار مي‌رود، و از فرآورده‌هاي نفتي بدست مي‌آيد.



پيشينه

عايق بندي رطوبتي ساختمان ها که تا چهل سال گذشته به صورت سنتي، با آسفالت و قيرگوني انجام ميگرفت با پيدايش عايق‌هاي رطوبتي و مزيت‌هاي اين نوع عايق‌ها به تدريج جاي خود را به اين عايق‌ها دادند. امروزه در بيش‌تر ساختمان‌ها چه در مرحله? پي و فونداسيون و چه در ايزولاسيون ديوارها , سرويس‌ها و پشت بام , ايزولاسيون با لايه عايق رطوبتي انجام ميگردد.



چيستي و کاربرد

ايزوگام پوشش مقاومي از قير و الياف منصوعي است که با گرما بر بستر بام چسبانده ميشود و از نفوذ آب و رطوبت به محيط زير خود جلوگيري مي‌کند. عمر ايزوگام بطور ميانگين ?? سال است.

ايزوگام پديده‌اي است صنعتي و متکي به دانش، آزمودگي(تجربه) و فناوري در راستاي ايمن سازي سازه ها در برابر نم و رطوبت پيش آمده از بارش برف و باران. ايزوگام که گونه‌هاي گوناگوني دارد، پس از گذر از آزمون‌هاي گوناگون، در آزمايشگاهاي کارخانه‌هاي فرآوري، ضريب پايداري‌اش را افزايش خواهند داد.



لايه‌هاي گوناگون

لايه‌هاي گوناگون به ترتيب از رو به کف به شرح زير مي‌باشد:

· لايه? پلي اتيلن (polyethylene film) يا پودر معدني(mineral powder) يا فويل آلومينيم (aluminum foil)
· بافت (tissue)
· پلي استر (polyester)
· مواد افزودني ويژه
· لايه? پلي اتيلن (polyethylene film)


پلي اتيلن در يک نگاه

موارد استفاده : به صورت ترموپلاستيک ، فيبر

مونومر : اتيلن

روشهاي پليمريزاسيون : زنجير راديکالي آزاد

ريخت شناسي : بسيار کريستالي( پلي اتيلن خطي)، بي نظم( آمورف) با درصد تبلور پايين (پلي اتيلن شاخه اي )

دماي ذوب : در حدود 120-130 درجه سانتيگراد

دماي گذر از حالت شيشه اي : در حدود 80- درجه سانتيگراد( با توجه به درصد تبلور پليمر تغيير مي‌کند)
مقدمه اي در مورد پلي اتيلن

پلي اتيلنيها خانواده اي از رزينها مي باشند که از طريق پليمريزاسيون گاز اتيلن ( C2H4 ) بدست مي آيند . از طريق کاتاليست و روش پليمريزاسيون اين ماده مي توان خواص مختلفي همچون چگالي، شاخص جريان مذاب (MFI) ، بلورينگي، درجهء شاخه اي و شبکه اي شدن، وزن مولکولي و توزيع وزن مولکولي را در آنها کنترل کرد. پليمرهاي با وزن مولکولي پائين را به عنوان روان کننده(Lubricant) به کار مي برند. پليمرهاي با وزن مولکولي متوسط واکس هايي امتزاج پذير (مخلوط پذير) با پارافين مي باشند و نهايتا پليمرهايي با وزن مولکولي بالاتر6000 در صنعت پلاستيک بيشترين حجم مصرف را به خود اختصاص مي دهند. پلي اتيلن شامل ساختار بسيار ساده اي است ، به طوري که ساده تر از تمام پليمرهاي تجاري مي باشد . يک مولکول پلي اتيلن زنجير بلندي از اتم هاي کربن است که به هر اتم کربن دو اتم هيدروژن چسبيده است که شکل آن را مي توانيد در زير مشاهده کنيد:

گاهي اوقات به جاي اتم هاي هيدروژن در مولکول(پلي اتيلن)، يک زنجير بلند از اتيلن به اتم هاي کربن متصل مي شود که به آنها پلي اتيلن شاخه اي يا پلي اتيلن سبک (LDPE) مي گويند؛ چون چگالي آن به علت اشغال حجم بيشتر، کاهش يافته است. در اين نوع پلي اتيلن مولکولهاي اتيلن به شکل تصادفي به يکديگر متصل مي شوند و ريخت و شکل بسيار نامنظمي را ايجاد مي کنند. چگالي آن بين 910/0 تا 925/. است و تحت فشار و دماي بالا و اغلب با استفاده از پليمريزاسيون راديکال آزاد وينيلي (Free radical polymerization) توليد مي شود. البته براي تهيهء آن مي توان از پليمريزاسيون زيگلر ناتا (Ziegler-Natta polymerization)نيز استفاده کرد شکل آن به صورت زير است :

وقتي هيچ شاخه اي در مولکول وجود نداشته باشد آن را پلي اتيلن خطي (HDPE) مي نامند. پلي اتيلن خطي سخت تر از پلي اتيلن شاخه اي است اما پلي اتيلن شاخه اي آسانتر و ارزانتر ساخته مي شود. ريخت و شکل اين پليمر بسيار کريستالي شکل است. پلي اتيلن خطي محصول نرمالي با وزن مولکولي 200000-500000 است که آن را تحت فشار و دماهاي نسبتاً پائين پليمريزه مي کنند. چگالي آن بين 941/0 تا 965/0 است و آن را بيشتر به وسيلهء فرآيند مشکلي که پليمريزاسيون زيگلر ناتا ناميده مي شود، تهيه مي کنند. شکل اين پلي اتيلن را در تصوير بالا ميتوانيد مشاهده کنيد. پلي اتيلني نيز وجود دارد که چگالي آن مابين چگالي اين دو پليمر است يعني در محدودهء 926/0 تا 940/0 ؛ و آن را پلي اتيلن نيمه سنگين يا متوسط مي نامند. پلي اتيلن با وزن مولکولي بين 3 تا 6 ميليون را پلي اتيلن با وزن مولکولي بسيار بالا يا UHMWPE مي نامند و با پليمريزاسيون کاتاليست متالوسن توليد مي کنند. مادهء مذبور فرآيند پذيري دشوارتري برخوردار بوده ولي خواص آن عالي است. هنگامي که از طريق تشعشع يا استفاده از مواد افزودني شيميايي ، اين پليمر تماما شبکه اي شود، پلي اتيلن ياد شده ديگر گرما نرم نخواهد بود. اين ماده با پخت حين قالب گيري يا بعد از آن يک گرما سخت واقعي با استحکام کششي، خواص الکتريکي و استحکام ضربهء خوب در دامنهء وسيعي از دماها خواهد بود. از آن براي ساخت فيبرهاي بسيار قوي استفاده مي کنند تا جايگزين کولار (نوعي پلي آميد)در جليقه هاي ضد گلوله کنند ؛ و همچنين صفحات بزرگ آن را مي توان به جاي زمين هاي اسکيت يخي استفاده کرد. به وسيلهء کوپليمريزاسيون مونومراتيلن با يک مونومر آلکيل شاخه دار، کوپليمري با شاخه هاي هيدروکربن کوتاه بدست مي آيد که آن را پلي اتيلن خطي با چگالي کم يا LLDPE مي نامند و از آن اغلب براي ساخت اشياءاي شبيه فيلم هاي پلاستيکي ( کسيه فريزر ) استفاده مي کنند.

مشخات قير

?-درجه نفوذ: آزمايش درجه نفوذ براي تعيين سختي قير مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در اين آزمايش از يک سوزن استاندارد تحت اثر بار ??? گرمي در مدت ? ثانيه به داخل قير در دماي ?? درجه نفوذ مي‌کند. مقدار نفوذ برحسب دهم ميلي متر درجه نفوذ ناميده مي‌شود. هر چه درجه نفوذ کم تر باشد قير سخت تر است.

?-گرانروي : هر چه کند رواني قير بيش تر باشد خواص جامد بيش تري از خود نشان مي‌دهد. واضح است در دماهاي بالاتر کند رواني کم تر است. اين مشخصه قير با دستگاه سي بولت فيورل و يا به روش کينماتيکي اندازه گيري مي‌شود.

?-درجه اشتعال : درجه اشتعال دمايي است که اگر قير به آن دما برسد، گازهاي متصاعد از آن با نزديک شدن شعله، مشتعل مي‌شوند و در سطح آن شعلهبه وجود مي‌آيد. حداکثر دمايي که مي‌توان قير را در کارگاه گرم کرد به درجه اشتعال محدود مي‌باشد.

?-افت وزني : افت وزني قير در دماي بالا، در اثر تبخير قسمتي از روغن‌ها و ترکيبات نفتي آن مي‌باشد. اين مشخصه نيز از خواص مهم قير است. افت وزني قير در اون در دماي ??? درجه سانتي گراد و در مدت ? ساعت (شرايط تغريبي پخت آسفالت) اندازه گيري مي‌شود.

?-شکل پذيري يا انگمي : اگر نمونه‌اي از قير با سطح مقطع ? سانتي متر مربع را با سرعت ? سانتي متر/دقيقه بکشيم، مقدار افزايش طول نمونه را قبل از پاره شدن خاصيت انکمي قير گويند.

?-درجه خلوص : مي‌دانيم حلال قير تترا کلرو کربن و سولفور کربن است. بنابراين اگر نمونه‌اي از قير را در هر يک از اين مواد حل کنيم، ناخالصي‌هاي آن باقي مي‌ماند و از آن جا درجه? خلوص قير را مي‌توانيم تعيين کنيم. درجه خلوص عبارت است از: (وزن نمونه قير) ÷ [(وزن ناخالصي) - (وزن قير)]

?-درجه نظمي : درجه نرمي دمايي است که با رسيدن قير به آن دما، قير از حالت جامد به حالت روان در مي‌آيد. هرچه درجه نرمي قير بيش تر باشد، حساسيت کم تري نسبت به تغيرات دما دارد. درجه نرمي قيرهاي معمولي حدود ?? تا ?? مي‌باشد.