توضیحات:
این مقاله به سنجش، ارزیابی عملکرد و اجرای طرح کمربند سبز 1 در
شهر فشرده هنگکنگ که با کمبود زمین مواجه است، میپردازد. کمربند
سبز هنگکنگ بیش از 25 درصد از کل زمینهای تحت پوشش طرح قانونی
منطقه بندی کاربری زمین را شامل میشود. سیاست برنامهریزی این کمربند
س بز، پیش فرضی قوی را آشکار میسازد که در تقابل با توسعه در این نقطه
از کاربری)کمربند سبز( است. این پژوهش براساس مطالعات تاریخی، آزمون
مقطعی 2 از 109 طرح قانونی منطقه بندی و تحلیلهای کمی از 1230 مورد
نمونه کاربردی در برنامهریزی، قصد دارد این مورد را بررسی کند که آیا کمربند
سبز در حقیقت بهعنوان یک منطقه عاری از ساختوساز برای اهدافی چون
گسترش چشم انداز و محافظت از محدودههای پیرامونی شهر تلقی میگردد.
نتیجه مطالعه این است که نیات برنامهریزی واقعی در کمربند سبز ماهیتی
منعطف و ابهام برانگیز دارد. علاوه بر این، کمربند سبز در شهر هنگکنگ یک
منطقه گذار 3 است نه منطقهای برای حفاظت